tag:blogger.com,1999:blog-3922549538152899842024-02-07T04:00:28.637+01:00ECOMUSEO PAZO DE ARXERIZMuseo etnográfico da Ribeira Sacra. Na finca de 35Ha. poderán visitar as nosas salas sobre a Ribeira Sacra, a Viticultura Tradicional e a Cultura Fluvial, coñecer un pazo do século XVII e as súas construcións adxectivas (hórreo, pombal, capela,...), pasear entre un frondoso bosque autóctono, a viña e a horta, e visitar o castro que coloca as orixes do lugar en fai máis de 2500 anos.Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.comBlogger172125tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-3725744961490943032021-08-27T13:35:00.001+02:002021-08-27T13:56:33.521+02:00PAULOWNIAE TOMENTOSA<div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip-qZlJ0iaFTZJ1z5wXgvwB3V1Mqc-r0vgTZ6Jrk3oamE3wVSIqCYFDViyv2zQNCnhxARqJs_kbfYufExX6RfuxmNK9tZ4gyeuCzyn-1b74m11Rhx7vdui7o6FOgYh_L3ZwL5i1cNtc3g/s1248/kiri.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="1248" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip-qZlJ0iaFTZJ1z5wXgvwB3V1Mqc-r0vgTZ6Jrk3oamE3wVSIqCYFDViyv2zQNCnhxARqJs_kbfYufExX6RfuxmNK9tZ4gyeuCzyn-1b74m11Rhx7vdui7o6FOgYh_L3ZwL5i1cNtc3g/s320/kiri.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Esta árbore é da familia das Paulowniáceae e o seu nome común é <b>Paulonia
Imperial</b> aínda que tamén se coñece como <b>Árbore Emperatriz ou Kiri</b>. </div><div style="text-align: justify;">As súas
orixes están en China e foi introducida en Europa a partires de 1834. </div><div style="text-align: justify;">Segundo a
tradición China cada vez que nacía unha nena plantábase un Kiri que sería
cortado cando a moza se prometese en casamento para facer mobles e outros
enseres para a nova familia.</div><div style="text-align: justify;">Lexendariamente, na cultura popular deste país,
decíase que o Ave Fénix só se pousaría nunha árbore Kiri moi forte. </div><div style="text-align: justify;">Segundo a
tradición rusa o nome de Paulownia foille posto na honra da princesa real
Paulownia Pavlovnia Anna, filla do zar de Rusia Pablo I, xa que sería desde este
país desde onde se introduciría esta árbore en Europa (s XIX). </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF8afsNXkqqHr_RgxUu5VtdtHuhTWPv27n-VHhtPA-Kp3ajOQgXyv-B8bL4PplZNsKCEva1eveQqj8iMweWqje4JtyXVEdCkssRLmQiB6gXzEXlhdqCaodc8f7Z-XawizFMHymadRCS90/s1640/1200px-Paulowni_imperialis_SZ10.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1640" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF8afsNXkqqHr_RgxUu5VtdtHuhTWPv27n-VHhtPA-Kp3ajOQgXyv-B8bL4PplZNsKCEva1eveQqj8iMweWqje4JtyXVEdCkssRLmQiB6gXzEXlhdqCaodc8f7Z-XawizFMHymadRCS90/s320/1200px-Paulowni_imperialis_SZ10.jpg" width="234" /></a></div>Esta árbore
frondosa, que medra en altitudes inferiores aos 1800m, pode alcanzar os 30 m de
altura e un diámetro de entre sete e vinte metros cunha cortiza de cor
marrón-grisáceo.</div><div style="text-align: justify;">A súa copa é ampla e con forma de paraugas cunhas follas que
poden chegar aos 40 cm de diámetro nunhas ramas con pequenas lenticelas
(amarelo-vermellas) para realizar o intercambio de gases.De feito tamén recibe
o nome de “árbore da vida” polas súas propiedades osixenantes.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ten unha abundante
floración a comezos da primavera, de cor lila-rosado e en forma de trompeta,
pero para eso é moi importante o xeito de podar; débese podar despois
da floración dun xeito superficial se queremos que produza moitas flores xa que
se podamos dun xeito máis profundo conseguiremos que as follas sexan máis
grandes pero reduciremos a súa capacidade de floración. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWYwb1kjn5ixG6QEaCKIw7Qh62ku99ME5WpO1flkFk3L6vWBfUi55sQSKJBzpH5etFDqy3PZp0VfUhDqiD6k6uDDIXZOBIHFlGxwv0NC6Qjlp8z7BGhoGg5-xwhdiwAjvszX4euuPdI5I/s2048/20210818_120741.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWYwb1kjn5ixG6QEaCKIw7Qh62ku99ME5WpO1flkFk3L6vWBfUi55sQSKJBzpH5etFDqy3PZp0VfUhDqiD6k6uDDIXZOBIHFlGxwv0NC6Qjlp8z7BGhoGg5-xwhdiwAjvszX4euuPdI5I/w230-h307/20210818_120741.jpg" width="230" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Exemplar de Kiri no Ecomuseo</span></td></tr></tbody></table>Pode vivir sen problema
en solos pobres ou contaminados porque lle axuda a recuperar as súas propiedades
aportando nitróxeno e osixenándoos, atraendo tamén unha grande cantidade de
microorganismos e fauna edáfica en maior grao que outras especies. Tolera moi ben
as secas e tamén é moi resistente ao lume, de feito a súa madeira funciona como
un bo aillante. A madeira de Kiri é moi usada en Nova Zelanda e Australia para
material de deporte acuático como táboas de surf; instrumentos musicais,
artesanía, etc. E videntemente estas árbores tamén son moi apreciadas en China
para reforestar camiños, como plantas ornamentais, etc.</div><div style="text-align: justify;">Pero se hai algo que non lle gusta a esta árbore é a competencia e se algunha outra árbore lle fai sombra o kiri acabará morrendo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Hoxe é doado ver esta árbore ornamentando e dando sombra ás rúas dalgunhas vilas e cidades de Galicia,pero por se non as vistes, no Ecomuseo de Arxeriz tedes un exemplar aínda moi noviño. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-66273538763443137542021-04-28T16:04:00.003+02:002021-04-30T13:24:02.732+02:00O RESCATE DO ÚLTIMO BARCO DE DORNAS<p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span> </span>Na semana pasada o Ecomuseo de
Arxeriz puxo en marcha un operativo para rescatar o derradeiro barco de dornas
do que temos coñecemento; en ningún momento se nos pasou polo maxín que se
puidese conservar un barco que se deu por desaparecido dos nosos ríos desde a
construcción dos encoros do Sil e do Miño.</span></p><p><span style="font-family: "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><b><u>O BARCO DE DORNAS</u></b></span></p><p></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"><span> </span>O</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"> barco de dornas é unha tipoloxía de embarcación moi peculiar que se
foi esvaíndo e quedando os últimos exemplares entre Peares e Belesar, máis a
zona da desembocadura do Sil. De feito éste navegou entre a zona de S. Cosmede
e a desembocadura do río Cabe, entre Pantón e Noguera de Ramuín.</span></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"><span> </span>Trátase dun tipo de embarcación cunha orixe
ancestral, polivalente, universal e con especial adicación á pesca fluvial,
servindo para outras labouras e servizos propios da ribeira e que por algunha
razón foi quedando relegada á zona de encontro dos dous grandes ríos galegos .</span></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRElvsDP-XfcNkodme8uxSVDUnk-uI_Nw45n8UI46M4Bav3CvlOUw1pH-V5vDSFE67fwfzcsO4pn72egG4I_VXatNPfMfNYAMN2bb5IiOy2MQcp8aGvkto9IS1H-goQhXQEQcPg3TGJyY/s273/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRElvsDP-XfcNkodme8uxSVDUnk-uI_Nw45n8UI46M4Bav3CvlOUw1pH-V5vDSFE67fwfzcsO4pn72egG4I_VXatNPfMfNYAMN2bb5IiOy2MQcp8aGvkto9IS1H-goQhXQEQcPg3TGJyY/s0/images.jpg" /></a></div><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></span><p></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span> </span>Recibe o nome de <i>"barco de
dornas"</i> por estar feito con dúas toradas de castiñeiro, <i>“dornos/dornas”</i>,
baleirados por dentro cunha aixola e machada que cumpren a función de
flotadores da embarcación . No extremo máis alto de cada torada perfílase
unha proa apuntada denominada <i>“biqueira"</i>; a parte de atrás<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>péchase cunha táboa, <i>“ tempo”</i>, sobre unha
pequena prolongación aplanada do propio tronco que lle axuda á navegabilidade
denominada <i>“recabé”</i>; a zona escavada no interior<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>é regular dun extremo a outro, a parte
aberta<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>é estreita e alongada por todo o
tronco ata dar a apariencia dunha canoa. <o:p></o:p></span></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv3wduqqGNf2oJX4XpoLwaK_zBubVk1OoBPm8Ov5AA3UCienLw2I7-B2tPmJ4YBm9c_j1pWZV4C-7crTIyFT6dFQyLJsYpBfM4YpLB7RMaw1SnrBZ3MyDScm2fKyuA2cbEIc57UW7SwME/s1024/IMG-20210424-WA0009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="768" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv3wduqqGNf2oJX4XpoLwaK_zBubVk1OoBPm8Ov5AA3UCienLw2I7-B2tPmJ4YBm9c_j1pWZV4C-7crTIyFT6dFQyLJsYpBfM4YpLB7RMaw1SnrBZ3MyDScm2fKyuA2cbEIc57UW7SwME/w300-h400/IMG-20210424-WA0009.jpg" width="300" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div><i><span style="font-size: x-small;">Nomenclatura das diferentes partes do barco de dornas segundo Xaquín Lorenzo "O Xocas"</span></i></div></td></tr></tbody></table><br /><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;">As dúas toradas dispóñense en
paralelo a 1 metro aproximadamente e xúnguense cuns traveseir</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">os ben suxeitos
por unhos <i>“bios”</i> de madeira que a modo de pasadores impiden que os traveseiros
se movan e conformen un corpo coas dornas; un pau a modo de travesa cara a
biqueira e outro na parte de atrás son a base estructural sobre a que se monta
unha tarima de cangos de pino ou bidueiro, <i>“o piso”</i>, que se </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">adaptan coa forma das dornas, máis alto na
biqueira; nos laterais externos de cada dorno crávase un ferro, <i>“o cambón”</i>, que
serve para meter o remo pola fura </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">central. </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">Os remos de castiñeiro miden 3´60 m. e descansan
sobre unha peza de cortiza dentro do cambón.</span></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;">As medidas do barco son de 3´20 m.
de longo por 1´70 m de ancho, a biqueira ten 76 cm de alto e o recabé sobresae
14 cm.<o:p></o:p></span></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><b><u>O RESCATE</u></b></span></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">Este achádego foi posible por que un</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">bo día de marzo, Agustín achegouse polo Ecomuseo e deixou recado ( logo
de aconsellarse co seu amigo Manuel Gago ) de que no baixo dunha casa da
Ribeira Sacra atopara algo que lle chamou poderosamente a atención, unha
especie de canoas de madeira que aparentaban ser moi vellas. Sacoulle unhas
fotos na penumbra do soto na que se deixaban entrever as dornas dun barco e anotou
a localización do lugar: a última casa do lugar do aparcadeiro ferroviario de
S. Estevo a carón da desembocadura do río Cabe no Sil,</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">concello de Pantón, en frente de A Barca en
Sober. Á casa chégase pola </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">vía do tren
logo de pasar os tres enormes silos que no seu día serviron para facer o
formigón para os encoros cercanos.</span></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6lGxCywglAXp_Hc5fdN7WQDCrIlDHFYeFhU8LcuZQMpV1lO47Fp5Lj3CcJw79wD-LmozWuWcXjAinUzJg9OG3A-cEBSk5Anij_a5GuFu5dNtbawfD5hEG3t1KvKfyuukmiNIz-c_SABU/s1024/IMG-20210424-WA0004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="768" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6lGxCywglAXp_Hc5fdN7WQDCrIlDHFYeFhU8LcuZQMpV1lO47Fp5Lj3CcJw79wD-LmozWuWcXjAinUzJg9OG3A-cEBSk5Anij_a5GuFu5dNtbawfD5hEG3t1KvKfyuukmiNIz-c_SABU/s320/IMG-20210424-WA0004.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i>O último barco de dornas rescatado polo Ecomuseo de Arxeriz</i></span></td></tr></tbody></table><br /><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><br /></span></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>A través de Diego, único veciño estable do
lugar, patrón de catamarán reconvertido en taberneiro e fedatario do acontecer de
S. Estevo puidemos dar con Isidro, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>o
dono do barco que xa tiña vendida a casa natal ao panadeiro de Millán en Sober.
Diego conseguíu o teléfono de Isidro e logo de achegarnos varias veces polo
lugar puidemos <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>comprobar que
milagrosamente alí estaba varado en seco o último barco de dornas da Ribeira
Sacra e de toda a rede fluvial, como un tesouro da nosa cultura material que
servíu ao pai de Isidro para ir de pesca polo Sil a coller anguías, troitas e
salmóns con galaritos, nasas e trasmaios, peixes que<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>metía na cavidade do tronco coa auga
suficiente para que<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>se mantivesen vivos
antes de descargalos en terra ou en pías para mantelos días.<o:p></o:p></span></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvLWboGLhxHMg2FyISvPmRRUyHIA6rRL_bwwVl74GU7pd6qcMxSwLFOWSYA48cBA7WxuTdnIn3SJz1JhFpCKj8ZsxG5eVa7J2pSnbHvdJPBdaUEmF0TifEaCgh98zJDwlUeLK2ImQANtI/s1024/IMG-20210424-WA0005.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="768" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvLWboGLhxHMg2FyISvPmRRUyHIA6rRL_bwwVl74GU7pd6qcMxSwLFOWSYA48cBA7WxuTdnIn3SJz1JhFpCKj8ZsxG5eVa7J2pSnbHvdJPBdaUEmF0TifEaCgh98zJDwlUeLK2ImQANtI/s320/IMG-20210424-WA0005.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i style="font-family: "Times New Roman"; font-size: small;">O último barco de dornas rescatado polo Ecomuseo de Arxeriz<br /><br /></i></td></tr></tbody></table><br /></o:p></span></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;">Segundo Isidro, o barco fíxose no
ano 1.945 para sustituir ao anterior , xa moi desgastado, e navegou nas augas
do Sil ata que no 1959 a presa de S. Pedro rematou por cegar a faciana natural
do río e o barco pasou a ser gardado nos baixos da casa do seu propietario. <o:p></o:p></span></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;">A día de hoxe, esta peza tan
sobranceira da vida nos rios Sil e Miño está á espera de que se lle realice a
restauración e consolidación<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>pertinente <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>para finalmente poder expoñela na sala da Cultura
Fluvial do Ecomuseo de Arxeriz.<o:p></o:p></span></p><p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><b><u>AGRADECEMENTOS</u></b></span></p>
<p class="Prrafobsico" style="text-align: justify;"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">Queremos
agradecer a Agustín</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">a súa información da
existencia do barco sen a cal non a teriamos atopado, a Manuel Gago o consello
de confiar no Ecomuseo, a Celestino pola axuda nas pescudas previas e a
primeira viaxe de comprobación, a Ana pola compaña noutra incursión,</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif;">a Paco e Pepe Troyas pola axuda para
rescatalo, a Diego a colaboración para localizar ao dono e a Isidro a
disposición de desfacerse en bon trato dun retallo da súa historia familiar e
de toda a Ribeira Sacra e da cultura fluvial.</span></p><br /><p></p>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-11233021956853311002019-06-26T16:58:00.002+02:002019-06-26T16:58:23.376+02:00O FOLIÓN DE CHANTADA DISPONSE A ENTRAR NO ECOMUSEO PAZO DE ARXERIZ<div class="data" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: border-box; clear: left; color: #333333; display: inline-block; float: none !important; font-family: "Roboto Condensed", sans-serif; font-size: 19px; margin-left: 0px; min-height: 1px; padding-left: 113.313px; padding-right: 15px; position: relative; width: 679.922px;">
<div style="border-bottom: 1px solid rgb(226, 226, 226); border-top: 1px solid rgb(226, 226, 226); box-sizing: border-box; color: #666666; display: flex !important; flex-wrap: wrap; font-size: 14px; justify-content: space-between; line-height: 16.8px; margin: 0px 0px 13.3333px; padding-bottom: 13.3333px; padding-top: 13.3333px; text-transform: uppercase;">
<div style="box-sizing: border-box;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div>
A Asociación Amigos do Folión e o Ecomuseo Pazo de Arxeriz (O Saviñao) ultiman a preparación dunha sección deste centro dedicada ao tradicional desfile de carros de Chantada que será inaugurada este verán, se ven aínda non se marcou unha data concreta para a súa apertura. A montaxe da nova sala do museo requeriu cerca de tres anos de traballo, segundo explica o presidente da asociación, Manuel Vázquez.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdgRRtgfRrshdF4a0Mpup_LNq0F0_PiX5ReSRzj_ni0ut_c7rlJkpOqson6OswZzS1s7MbS-SnUx0menSqYnoOpwMysPZNl8EoHMXF2HB86IGyffo6j5tAEOd37unXl9dCpO0tXIf51e0/s1600/folion.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdgRRtgfRrshdF4a0Mpup_LNq0F0_PiX5ReSRzj_ni0ut_c7rlJkpOqson6OswZzS1s7MbS-SnUx0menSqYnoOpwMysPZNl8EoHMXF2HB86IGyffo6j5tAEOd37unXl9dCpO0tXIf51e0/s400/folion.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Noticia completa en <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lemos/chantada/2019/06/25/folion-chantada-disponse-entrar-ecomuseo-arxeriz/0003_201906M25C2991.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a></div>
<div>
<br /></div>
Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-85474623586607739932019-04-25T10:52:00.000+02:002019-04-25T10:52:41.012+02:00O Ecomuseo Pazo de Arxeriz participa no Plan Proxecta da Xunta<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; font-size: 19px;">María del Mar Bóveda López, con raíces familiares en Chantada, é a coordinadora dun dos programas incluídos este ano no plan Proxecta de educación patrimonial que promoven as consellerías de Educación e Cultura. Este programa, dirixido aos centros educativos, está centrado no patrimonio etnográfico da Ribeira Sacra do Miño.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirV82j8gnezNZt2PSIRYax8yDidAVaSSdEnRZHWYu19M031uTAgcjou8AulWEhUc1dziV6EGC3ObeZkGRbE6pIyBoggt6yBkwpb5bHwGNOGON6mkZuk7t2YkkAbhRgwZM5Da-J-OVe8fo/s1600/plan+proxecta.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="549" data-original-width="980" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirV82j8gnezNZt2PSIRYax8yDidAVaSSdEnRZHWYu19M031uTAgcjou8AulWEhUc1dziV6EGC3ObeZkGRbE6pIyBoggt6yBkwpb5bHwGNOGON6mkZuk7t2YkkAbhRgwZM5Da-J-OVe8fo/s320/plan+proxecta.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Noticia completa en <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lemos/2019/04/25/ecomuseo-arxeriz-ten-valor-educativo-enorme/0003_201904M25C5993.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; font-size: 19px;"><br /></span>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-85517817905047602442019-04-06T11:10:00.004+02:002019-04-06T11:10:31.719+02:00UN RÍO QUE NUNCA FOI OBSTÁCULO<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHRkds0-ayANzp_7ydlPNIkdGEtGtA7maEi-_FHRVhbhDYfjxKSpOrx67RAEWprijleV8iJlfsSYmuXwYcKZgwB0Gny66rUoNOgSBaeIsPhi1KeUKhyBpO9qF2pSaA2tXTjQxzREJKYqo/s1600/2019030619550352281.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHRkds0-ayANzp_7ydlPNIkdGEtGtA7maEi-_FHRVhbhDYfjxKSpOrx67RAEWprijleV8iJlfsSYmuXwYcKZgwB0Gny66rUoNOgSBaeIsPhi1KeUKhyBpO9qF2pSaA2tXTjQxzREJKYqo/s400/2019030619550352281.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #444444; font-family: Roboto, sans-serif; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.4em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
"Houbo unha época en que as infraestruras non eran tan boas. Aínda así, o inxenio do rural sempre superou calquera tipo de obstáculos para levar a cabo a súa actividade cotiá.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #444444; font-family: Roboto, sans-serif; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.4em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
As barcas eran as grandes aliadas dos veciños. Ata os primeiros anos do 1960 serviron para transportar xente, gando ou mercadorías e tamén para introducirse río adentro pescar.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #444444; font-family: Roboto, sans-serif; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.4em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Segundo teñen sinalado varios estudosos no tema, estas barcas eran resistentes e lonxevas. Podían aguantar 25 anos e levar cargas de ata 3.000 quilos. O ecomuseo de Arxeriz, que xestiona a fundación Xosé Soto de Fión no Saviñao, ten unha sala adicada a este medio de transporte que durante séculos serviu para que calquera persoa que tivera a súa residencia nunha aldea da ribeira do Miño, estivese no concello que estivese, non tivera problemas para desprazarse."</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #444444; font-family: Roboto, sans-serif; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.4em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Noticia completa en <a href="https://www.elprogreso.es/articulo/ribeira-sacra/rio-nunca-foi-obstaculo/201903061949031363695.amp.html?__twitter_impression=true&fbclid=IwAR31nhqFp9OhMKuk5eoWyuVZe9g6YdKsbzIS1ge5XOQ5W401_pY8eK-A7OM" target="_blank">El Progreso</a></div>
Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-72427949620567567132019-04-05T11:32:00.002+02:002019-04-05T11:39:18.556+02:00AS "GYMKANAS" TURÍSTICAS UNHA NOVA FORMA DE VISITAR O PAZO DE ARXERIZ<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif;">El </span><strong style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif;"><a href="http://www.sotodefion.org/principal_es.htm" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #326891; text-decoration-line: none;">ecomuseo Pazo de Arxeriz</a></strong><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif;">, en el municipio de O Saviñao, puede visitarse a partir de ahora con el apoyo de una</span><strong style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif;">plataforma digital</strong><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif;"> que ofrece de forma gratuita un producto denominado </span><strong style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif;">«gincanas turísticas»</strong><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif;">.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgee9z0orJwBDtPk75pZ8dDMsjn2IL_ktjnGfysHTodz9QdBAqf4bu10tqnWpHag9YD1jpHaTeXGlGcX9pqn6-1tg-wdF3_RwkTHH3ZLpl-RrUPsJefgv3vcRTACoNpZBBAVdKCIJd3fIg/s1600/Captura.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="927" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgee9z0orJwBDtPk75pZ8dDMsjn2IL_ktjnGfysHTodz9QdBAqf4bu10tqnWpHag9YD1jpHaTeXGlGcX9pqn6-1tg-wdF3_RwkTHH3ZLpl-RrUPsJefgv3vcRTACoNpZBBAVdKCIJd3fIg/s400/Captura.PNG" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif; font-size: 19px;"><br /></span>
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 12px;">Noticia completa en <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lemos/o-savinao/2019/04/04/gincanas-turisticas-nueva-forma-visitar-pazo-arxeriz/00031554375090230801938.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a></span></span>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-81178637175388924692019-01-09T13:18:00.001+01:002019-01-09T13:18:24.844+01:00E románico de la Ribeira Sacra convertido en recuerdo turístico<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; font-size: 19px;">El ecomuseo Pazo de Arxeriz, en o Saviñao, empezó a comercializar un recuerdo turístico que consiste en una reproducción del</span><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; font-size: 19px;"> rosetón</span><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; font-size: 19px;"> de la</span><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; font-size: 19px;"> iglesia románica de Santo Estevo de Ribas de Miño.</span><br />
<span style="color: #222222; font-family: Georgia, Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white; font-size: 19px;">Noticia completa en <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lemos/2019/01/08/romanico-ribeira-sacra-convertido-primera-vez-recuerdo-turistico/00031546962129302892741.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a></span></span>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-26794947763487372602018-12-27T09:49:00.001+01:002019-04-05T11:20:04.114+02:002ª EDICIÓN DA GUÍA DAS IGREXAS ROMÁNICAS DA RIBEIRA SACRAEsgotada a 1ª edición, xa estamos a ultimar os detalles para que este 2019 nos agasalle cunha nova edición da "Guía das Igrexas Románicas da Ribeira Sacra" onde, baixo a dirección de José Antonio Quiroga Díaz, a Fundación Xosé Soto fai unha recompilación das mostras máis represntativas da arquitectura románica neste territorio.<br />
<br />
Noticia completa en <a href="https://www.elprogreso.es/articulo/ribeira-sacra/fundacion-soto-saca-otra-edicion-guia-romanico-mino/201812261313561351297.html" target="_blank">El Progreso</a>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-78591561694422533132018-12-27T09:45:00.001+01:002019-04-05T11:20:34.191+02:00UN ANO DIFERENTE PARA OS CASTROS DA RIBEIRA SACRA¿Como evoluciona o estudo e a conservación dos castros do sur da provincia de Lugo?<br />
En <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lemos/2018/12/26/ano-vez-optimo-pesimo-castros-sur-lucense/0003_201812M26C4991.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a> fannos un resumo.Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-286056935335399782018-12-04T16:37:00.002+01:002019-04-05T11:21:08.280+02:00MOUROS E MOURAS<br />
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Mouros e mouras<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES-TRAD">1.introducción<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">As lendas de mouros e mouras permítennos
construir un discurso simbólico entre o pasado e presente, permítennos dar
explicacións a aquelas cousas que non coñecemos ou se perden no tempo, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>son un alicerce fundamental da nosa identidade
como pobo e da nosa cultura tradicional. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOwy2C2kf_maulj_HkcschMl0yjyBON44EiPfrFOBQT8QMw69pNxGs_rS_PjD3Xdjm4t-z4l-JUUu3G4FhRKLIf8NAnRiteUXK96nI93WBYIViBWYMfY9X1_KGhEMl8kXLMVcMdDkRv44/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOwy2C2kf_maulj_HkcschMl0yjyBON44EiPfrFOBQT8QMw69pNxGs_rS_PjD3Xdjm4t-z4l-JUUu3G4FhRKLIf8NAnRiteUXK96nI93WBYIViBWYMfY9X1_KGhEMl8kXLMVcMdDkRv44/s320/maxresdefault.jpg" width="320" /></a><span lang="ES-TRAD">As lendas, que durante décadas pasaron de
xeración en xeración a través de relatos contados nas noites de inverno nas
lareiras das cociñas <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>servían para dotar
de significado as pegadas do pasado que se perde na noite dos tempos ou para
diferenciar o feito polo home do feito pola naturaza, hoxe <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>esmorecen nunha época na que as lendas carecen
de importancia e só se presta atención ao escaparate virtual da modernidade. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Fagamos un repaso destas lendas a través
destas liñas:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES-TRAD">2.
Orixe das lendas<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Parece ser que o a lenda máis antiga
referenciada en texto escrito aparece no “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Recuento
de las Casas Antiguas del Reino de Galicia</i>” de Vasco de Aponte (s. XVI),
unha lenda nobiliaria relacionada coa Casa dos Moscoso:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">“Este Álvaro Pérez duró poco y, según fama, entrando
en la coba da Coruja a buscar un gran tesoro por consejo de un freire que era
gran nigromante, y llevando consigo treinta escuderos y peones muy enforçados,
y ante ellos muchas achas encendidas y troncones muy grandes de roble y cordas
longas amarradas en la entrada de la coba con estacas, y la gente bien armada,
y entrando por la coba adentro, hallaron aves tan grandes que les daban muy
grandes golpes en las caras, y anduvieron asta llegar a un gran río caudal, y
vieron del otro cabo dél gentes estrañas, fermosas, ricamente vestidas, tañendo
instrumentos y viendo grandes tesoros. Pero tubieron tan gran miedo al río que
no lo osaron pasar; y todos de un acuerdo dieron vuelta, más el freyre deçía:
“Adelante, adelante, que no es nada”. Y ellos no lo quisieron creer. Y entonces
salió tan grande viento que les apagó las achas. Y en tan buen día, quando se
pudieron salir, dio por ellos un aire emponçoñado que no salieron del año con
vida, y el freyre luego perdió la vista de los ojo</span></i><span lang="ES-TRAD">s” (Vasco de Aponte, 207).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Hai quen ve a referencia máis antiga no <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Codex Calixtinus</i><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>cando di que: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«A terra dos galegos é rica en ouro e prata, e en tecidos e peles
silvestres e noutras riquezas e, sobre todo, en tesouros sarracenos»</i> no que
unha mala interpretación e traducción literal fai que se mesturen os “nosos
mouros” cos “sarracenos”; aínda hoxe é <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>frecuente que se confundan mouros galegos con
sarracenos musulmáns. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES-TRAD">3.Mouros
<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Os Mouros<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>son considerados nas lendas como os antigos
poboadores do noso territorio que viven en lugares nos que as persoas non
poderiamos vivir, por exemplo baixo terra; en Vilacaíz (O Saviñao) hai que ter
coidado ó traballar as terras en certos sitios, non se pode afondar moito,
porque as casas dos mouros están debaixo e tropezan as ferramentas nos
tellados, por eso algunha vez os mouros lles berran ós labregos<i style="mso-bidi-font-style: normal;">: «Ai hom cerra o arado, non ares tan fondo
que me destellas a casa»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Saen de noite <i style="mso-bidi-font-style: normal;">porque viven doutro modo que os cristiáns e
dormen de día, procurando non ser vistos por ninguén. Viven en grandes palacios
e se algúen quere oilos cando están de festa teñen que ir ás 12 ou 1 da noite
do sábado e óense tocar campaíñas moi fortes, operación que fan os homes,
mentras as mulleres cantan coma os anxos</i>.(Castro de Illón, O Saviñao)<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">No castro hai grandes habitacións moi luxosas, co teito sostido
por vigas de ferro, de metal e ata de ouro</span></i><span lang="ES-TRAD">”(castro
de Abuime,O Saviñao)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Realizan actividades comúns ós campesinos como
cociñar, tender a roupa ou críar gando, galiñas ou porcos; agora ben, os seus
obxectos cotiáns como grades, arados, ou carros son de ouro<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>“<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Cerca
do castro hai unha pia nunha pena que din era onde os mouros levaban a beber ós
cabalos,deixando impresas as ferraduras na superficie”</i>( castro de Abuime,O
Saviñao)<span style="mso-tab-count: 1;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">“Os moros<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>viven no castro
por baixo da terra.As xentes venos sair ás veces por buratos e van facer
compras á feira de Ferreira…</span></i><span lang="ES-TRAD">” (Castro de
Ferreira,Pantón)<span style="mso-tab-count: 1;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Aparecen como
construtores de castros e donos de grandes riquezas e <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>fabulosos tesouros, tenden enormes cadeas de
ouro que unen castros ou unen un castro e un río ou un monte. Tamén calquera
construción ou ruína de orixe descoñecida, penedo que non pareza natural ou que
non se sabe quen o fixo é cousa de mouros.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfmBzaZOBmp2MUYfKjdEFS-tz8OXA7sQEcRTNCSl4Od2hY0ECyRvFzQ0pHOYFGP8X5qV-LQUhCKadeAk-0GAQIY4ysY8K2j821qqv5mFsjqB4eKEvG4HB2DW9cwBpTLVEVe5UuTmVHmKQ/s1600/ouro.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="1023" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfmBzaZOBmp2MUYfKjdEFS-tz8OXA7sQEcRTNCSl4Od2hY0ECyRvFzQ0pHOYFGP8X5qV-LQUhCKadeAk-0GAQIY4ysY8K2j821qqv5mFsjqB4eKEvG4HB2DW9cwBpTLVEVe5UuTmVHmKQ/s320/ouro.jpg" width="320" /></a><span lang="ES-TRAD">No castro da
Orxaínza(O Saviñao), por exemplo, un veciño conta <i style="mso-bidi-font-style: normal;">como un home pasaba</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">preto do
castro e atopou un baúl no camiño; quixo levalo para sua casa pero non tivo
forza para movelo e foi á casa buscar quen lle axudara; ó chegaren de novo ao castro
o baúl tiña desaparecido. <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Do castro de
Castillón (Pantón)<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> cóntase que saía unha
cadea de ouro que chegaba a unha fonte con un nome que comezaba por A e que
pasaba tamén por un camiño donde o rodar de carros tiña que chegar a rozala.
Ademáis no castro hai moitas riquezas soterradas, trouxéronas os do castro de
Guítara, que estiveron un mes carrexando tesouros a lomo de camelo.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Higinio Otero
relatou que <i style="mso-bidi-font-style: normal;">desde o castro de Santa
Mariña (pantón) ao de Guítara hai un camiño subterráneo,pero ten unha porta que
non se pode abrir por estar pechada con unha reixa de ferro<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">En tempos,
Emillio da Pousada contaba que tamén<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> no
Castro da Pousada (O Saviñao) sae unha cadea de ouro que pasaba por onde vai a
carretera;parece que se ía descubrir pronto porque xa rozaban nela as rodas dos
carros.Ao lado da cadea estaba un pote con fume de alquitrán que ao tocarlle
encendía todo en lume.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Un dos castros
máis chamativos en canto a riqueza parece que é o castro de Morgadán ou
Morgade, en Carballedo, xa que facendo referencia á súa grandeza dise:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 106.2pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">“Castro<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Morgadán<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 106.2pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">Ten vintecinco á súa man<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 106.2pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">Soio o da Madanela<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 106.2pt; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">LLe dá po-la barbadela”<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">Entre o castro de Morgade e o de Santa Adega hai tres trabes, unha
de ouro outra de prata ae outra de alquitrán, que está no medio das dúas. O que
lle toque a esta derradeira more abrasadao<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Os mouros fan
tratos coa xente pedindo favores que pagan con tesouros <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>a cambio do cumprimento dun trato e do
silencio da persoa; trato que a persoa non adoita cumprir polo que terá un
castigo ou desgraza. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpMNn196Nv_WZC-c05F38uKl2rcXwi8asdUjvG8ey2A7h-tdnIY4fEUWXBIpkAocaK2g5WGC5PIXb9g1Z78oaqbZtacofiHE9TJzzOQ62CKIQYjNTn9gdzZkufj4-1TP0jQijDiLjUONg/s1600/carbon-vegetal-nacional.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="700" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpMNn196Nv_WZC-c05F38uKl2rcXwi8asdUjvG8ey2A7h-tdnIY4fEUWXBIpkAocaK2g5WGC5PIXb9g1Z78oaqbZtacofiHE9TJzzOQ62CKIQYjNTn9gdzZkufj4-1TP0jQijDiLjUONg/s200/carbon-vegetal-nacional.jpg" width="175" /></a><span lang="ES-TRAD">Algo así pasou
no castro de Freán (O Saviñao<i style="mso-bidi-font-style: normal;">), uns
mouros deron a unha moza unha cesta chea de moedas de ouro dicíndolle que calara
ben o caso; pero falou e as moedas convertéronse en carbóns.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Cerca do Castro
de Felón (O Saviñao) <i style="mso-bidi-font-style: normal;">vivía unha familia
que tiña tratos cos mouros, quenes lles mantiñan os porcos e ao chegar a
matanza pedíanlles a proba e os donos dábanlle o entrecostillar.</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Soen aparecen en
zonas non habitadas, lugares que son visitados polo campesiño cando vai<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>recoller leña, toxo, pedra, ou cando leva o
gando a pacer; en lugares naturais que parecen feitos ou construídos por alguén
como as pedras cabaleiradas, as marmitas de xigante, os pozos, os penedos figurativos,
etc. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="ES-TRAD">2. As mouras</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">As mouras (donas,
damas, señoras, señoritas, raíñas)son mulleres encantadas de enorme beleza
resaltada polo seu cabelo roxo, rubio ou louro, a súa pel branca e as súas
meixelas rosadas. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Viven en fontes,
pozas, penedos, castros, mámoas ou en formacións naturais peculiares. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Hai autores que
sosteñen que a figura da moura é anterior á dos mouros e<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>que conserva trazos que a relacionan coas
antigas deidades femininas vinculadas á natureza ou ó destino. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Outros que
aprimeira referencia é no s. XVI, Julián Íñiguez de Medrano na súa obra "<i>La </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Silva curiosa"</i>, cóntanos a lenda de
Orcabella e o seu sepulcro situado no alto do monte San Guillerme, lenda que referencia o mito da moura asociada a un megalito.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">E outros din que
a primeira mención ás mouras é a de Vázquez de Orxas, a comezos do s. XVII,
referente a un preito que mantivo cuns veciños pola propiedade dunha mámoa, na
que segundo testemuñaban vivía unha moura de pelo roxo e grandes riquezas. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Son seres
sensuais, sedutores <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>de grandes riquezas
e xoias con forza sobrehumana aparecendo en moitas ocasións como construtoras
de megalitos e pedras figurativas que levan sobre as súas cabezas.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Aparécense a
unha persoa, pídelle un favor e dálle en agradecemento un presente, xeralmente
de ouro, a cambio de gardar un segredo ou a non ver o regalo ata chegar a casa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">No castro de
Regueiral (S. Vitorio-O Saviñao) <i style="mso-bidi-font-style: normal;">está
cerca a Peneda da Águia que ten un gran burato onde adoitaba poñerse<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>unha moura, un día pediulle a unha nena que <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>lle peinase a cabeza e despois de facerlle
canto lle tiña mandado encheulle o mantelo de cousas pero sinaloulle como
condición que non as mirara ata chegar á casa. A nena non fixo caso da
condición e tirou o que levaba porque era unha grande cantidade de carbóns. Ao
chegar á casa un carbón que quedara na doblez do mantelo transformárase en moeda
de ouro. Entón a nena quixo volver xunto da moura pero nunca máis volveu
aparecer.</i> <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHowYJtCPhwT3_L8JRjYR_o9No4dLxMRstU9TCIKKxGYXprDrxSMKVhUZmOhZw66ebNS5wcOs8HOa-Tsq-nqKyGshoRWLRDDK8r1tspDhc2XNBR90kWtGkCL4uni3hYulhs2AWyR4wRRI/s1600/descarga.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHowYJtCPhwT3_L8JRjYR_o9No4dLxMRstU9TCIKKxGYXprDrxSMKVhUZmOhZw66ebNS5wcOs8HOa-Tsq-nqKyGshoRWLRDDK8r1tspDhc2XNBR90kWtGkCL4uni3hYulhs2AWyR4wRRI/s1600/descarga.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">As mouras
aparecen representadas nalgunhas ocasións tecendo ou fiando con unha roca e un
fuso, elementos que segundo alguns autores, as relacionan coas deusas
indoeuropeas que fían o destino.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>“<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Antes
aparecían as mouras fiando y añadió: eu non-as vin, mais o meu pai aínda as veu
algunhas veces.”</i>(Castro de Vilasesteva,O Saviñao,)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Moitas veces
aparece relacionada con unha serpe, un animal que simbólicamente presenta
caracteres opostos, por exemplo no o cristianismo representa o mal, o pecado e
en outras culturas e relixións é un dos símbolos típicos das deusas asociadas á
terra e á fertilidade. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">O castro de
Amboade (Pantón) <i style="mso-bidi-font-style: normal;">tiña un grande
encantamento cando vivían nel os mouros, que foron xente que estivo aquí noutro
tempo. O encanto estaba nunha adega que había por baixo do castro. Un señor ía
todos os días a aquela adega e ao entrar subíalle polo corpo unha gran serpe
que tan pronto como lle tocaba a cara se convertía nunha moza.era tan grande o
poder daquela moza que había o seguinte refrán:<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Cando nesta
bodega falte o viño ha de faltar a auga no río Miño”<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="ES-TRAD">No castro de Morgadán (Carballedo) hai un grande tesouro,máis non
se poderá atopar se non se desencanta primeiro unha moura coxa que alí vive.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Tamén tende a aparecer
como un ser de forza sobrehumana capaz de transportar enormes pedras na cabeza
e de construír dolmens, pedrafitas e outras formacións rochosas colosais <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">En ocasións
amósase como moza casamenteira, unha<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>fermosa moza de louros cabelos que peitea incansablemente con peite de
ouro. Esta moura fai o papel de muller nova e sedutora buscando esposo.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw7ReQ1EF4G11nJW02u8kYxj46SWZboI1wIRxyMeR8BftfcMM0NqRl4OhXkIi9dSdCDaluDLAxJBmMXTC7EoEHLohSl1RT1TnVTvMdl6-JtsZdukf_TcRadItCwmQ0SjdsOgZihvFAM8E/s1600/PEINE.TIF.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="185" data-original-width="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw7ReQ1EF4G11nJW02u8kYxj46SWZboI1wIRxyMeR8BftfcMM0NqRl4OhXkIi9dSdCDaluDLAxJBmMXTC7EoEHLohSl1RT1TnVTvMdl6-JtsZdukf_TcRadItCwmQ0SjdsOgZihvFAM8E/s1600/PEINE.TIF.jpg" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">No Castro de
Illón (O Saviñao) onde <i style="mso-bidi-font-style: normal;">unha vez un
señorito foi de caza ao castro para ver as mouras que saían á noite e quedou
escondido.Sairon dúas e puxéronse a peitear apartadas a unha da outra.Unha era
moi fermosa e o señorito achegouse para falar e ela non fuxiu.Víronse durante
moitas noites e falaron ata de casamento; entón saíu un mouro de cara negra,
viunos e marchou; ela rompeu a chorar e despediuse para sempre máis o mozo
prometeu voltar para vela. Á noite seguinte volveu ao castro e oiu unha voz que
o chamaba, cando mirou viu un culebrón randísimo co que colleu tanto medo que
nunca máis volveu<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">Outras veces
aparece como Raíña ou Señora quizais un dos mellores exemplos da moura como
raíña o teñamos na lenda da raíña Lupa e tamén en moitas ocasións aparéese como
a Vella case sempre asociada a penedos e á construcción dalgún megalito.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD">A cultura galega
é moi rica en lendas aínda que hoxe en día a trasmisión oral que as mantiña
vivas está a ser sustituida polos audivisuais uniformadores, a pesar desto
quedan toponimos que fan alusión a algún destes personaxes mantendo viva a
tradición que durante séculos foi encadeando o vínculo con pasado e territorio
como a pía dos mouros en Abuime<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="ES-TRAD"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="ES-TRAD"><b>Bibliografía</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br />
<span style="font-family: "neoretrofill"; text-align: justify;">LÓPEZ CUEVILLAS, F., FRAGUAS, A., «Los castros de la tierra del Saviñao», III Congreso Arqueológico Nacional, Zaragoza, 1953.</span><br />
QUINTÍA PEREIRA,R:Mouros e mouras. <i>Na procura de nós mesmos</i>. V Xornadas de Literatura de Tradición Oral Os mouros e as mouras: máxicos enigmáticos da mitoloxía popular </div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
CUBA,X. R., MIRANDA, X. e REIGOSA, A.<i> Diccionario dos seres míticos galegos</i>, Edicións Xerais, Vigo, 1999. </div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span lang="ES-TRAD"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
PARAFITA,A:<i>Mouros históricos e mouros míticos: dualidades e complementaridades</i> en V Xornadas de Literatura de Tradición Oral Os mouros e as mouras: máxicos enigmáticos da mitoloxía popular </div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
APARICIO CASADO B. "<i>Mouras, serpientes, tesoros y otros encantos". Mitología popular gallega" </i> Cadernos do Seminario de Sargadelos, Edicións do Castro, A Coruña, 1995.<br />
<br /></div>
<br />Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-14096572654689018672018-09-26T18:23:00.001+02:002018-12-05T11:49:56.249+01:00A VENDIMA Na Ribeira Sacra o proceso de elaboración do viño, dentro da viticultura tradicional, sempre seguiu uns pasos moi semellantes, aínda que como o dito di "Cada maestrillo tiene su librillo", en cada casa cada familia tiña un toque especial para facer o seu viño o mellor do lugar.<br />
Neste artigo pretendemos centrarnos na elaboración do viño da casa de xeito tradicional, prestando especial atención á tarefa que nos ocupa estes días: A Vendima.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf_Nw-uW-kD_qAHLLz-JCBMaOfs-tBKHaq8MnOSxxahzeT5K-ty-fey1jCPbiSWCNvfqfCin_0oOkQhgtcj8IyS8D70UvOBUrTFy9TqihJnJj-bOrT05ZKzpVPeN9GQCHlq4ZyNj0ytk0/s1600/IMG_20150914_112655.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="961" data-original-width="1600" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf_Nw-uW-kD_qAHLLz-JCBMaOfs-tBKHaq8MnOSxxahzeT5K-ty-fey1jCPbiSWCNvfqfCin_0oOkQhgtcj8IyS8D70UvOBUrTFy9TqihJnJj-bOrT05ZKzpVPeN9GQCHlq4ZyNj0ytk0/s320/IMG_20150914_112655.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Queremos anotar que vendima non había só unha: entre finais de agosto e principios de setembro algunhas familias facían unha primeira escolla recollendo os racimos máis maduros para preparar unha primeira tandada de viño novo.<br />
Esta era unha tarefa que se facía para ter viño o propio día da vendima, se o viño vello xa se estaba rematando, ou, coma no caso dos veciños da parroquia de Fión, para celebrar a festa das carrolas (noces) e do viño novo a primeira fin de semana de outubro.<br />
Na vida tradicional as colleitas eran xornadas de traballo pero tamén festa; nelas colaboraban familiares, amigos e veciños para recoller os froitos da tempada. Xa que eran así de intensas había que preparar cubas, cestas, culeiros,...e o máis importante viño e almorzo para repoñer forzas durante todo o día.<br />
Se comezamos polo principio, días antes da vendima había que poñer as cubas a punto. A limpeza das cubas facíase no exterior das adegas, para iso sacábanse as cuñas e facíase rodar a cuba, primeiro polos chanteiros e despois polo chan ata sair polas grandes portas das adegas. No exterior tíñanse uns días cheas de auga para que a madeira fose inchando. Nalgúns casos procedíase a unha primeira limpa introducindo nas cubas unha cadea de ferro que ó menear a cuba golpeaba o seu interior e xa ía arrastrando unha primeira capa de sucidade.<br />
Para que quedasen coma unha patena cumpría que unha persoa, normalmente un pequeno ou pequena, se metese dentro da cuba cun fachizo de uces na man para cepillar con xeito toda a madeira e finalmente cubrir as xuntas da cuba con sebo de cabra.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwDOkgfYeaT4jN9hDx5X-XfQI-7JMpv_3FRy26M2I29-E-_gv7Aup4EhJBNUu_x6UDBXXgBdNZLVOvNnoT1uJ0Cry0QAFtZXIRDc78qLibIAqxS9RaE_KGTnYInGyMY8O2HoPYhLs3Xd0/s1600/IMG_20180926_173049.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwDOkgfYeaT4jN9hDx5X-XfQI-7JMpv_3FRy26M2I29-E-_gv7Aup4EhJBNUu_x6UDBXXgBdNZLVOvNnoT1uJ0Cry0QAFtZXIRDc78qLibIAqxS9RaE_KGTnYInGyMY8O2HoPYhLs3Xd0/s320/IMG_20180926_173049.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Xa temos a cuba lista, así que toca preparar a pitanza que lle de forzas a tódolos traballadores.<br />
A comida tradicional era cabra cocida, á que acompañaban touciño, chourizos, queixo, ... e viño!<br />
O mesmo día da vendima trasladábase en cestas ata a viña; acostumábase a facer varios descansos para repoñer forzas na adega ou á sombra dunha parra.<br />
<br />
Ó cantar do galo, antes de que saíse o sol, comezaban a andaina cara a ribeira para chegar cando o sol comezaba a alumear os racimos a colleitar; cargados de viandas, cestas e culeiros.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxkoqZMoNsmac_CFFYuM_joP58_LqyPl2f1k41DsntQ1S8pQIQ9AWEOyhVWzk-LkcwkGHwFiM7Q3_3eaIz1pguucov1BFmArHSI6oDvcOK9OasRYquV_v69IgaiZd7N3Fik1LvjgotgGU/s1600/IMG_20180926_173116.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxkoqZMoNsmac_CFFYuM_joP58_LqyPl2f1k41DsntQ1S8pQIQ9AWEOyhVWzk-LkcwkGHwFiM7Q3_3eaIz1pguucov1BFmArHSI6oDvcOK9OasRYquV_v69IgaiZd7N3Fik1LvjgotgGU/s320/IMG_20180926_173116.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
As tarefas estaban ben repartidas, a maior parte de homes e mulleres encargábanse de recoller os racimos en cestas que despois baleiraban nos culeiros para que os carretadores os transportasen ó lombo ata a adega ou, de non haber, ata o carro. Os nenos e nenas tamén tiñan o seu traballo, eran os encargados de revisar as cepas pra que non quedase nin unha soa "vergoña" e ademais debían recoller os vagos que podían caer ó chan.<br />
¡Non se podía perder nada!<br />
<br />
Como xa comentamos, o transporte da uva facíase nos culeiros, cestos de gran tamaño elaborados con vergas de madeira de salgueiro ou castiñeiro que chegaban a pesar 80 quilos.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU1SGDcc-lBlOKHKYKG5xyec-FT_2odMvmvHGp83RdCzwauEWN_J6wGorqXPlR7H6vfRp0aVIO6_RUWQbNQudo50d7M3_Ciph1fEjc-Mq3e6Qc6j-WMfx7V2Uu8ybZw2XAa34lz_GqvaE/s1600/IMG_20180926_173102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU1SGDcc-lBlOKHKYKG5xyec-FT_2odMvmvHGp83RdCzwauEWN_J6wGorqXPlR7H6vfRp0aVIO6_RUWQbNQudo50d7M3_Ciph1fEjc-Mq3e6Qc6j-WMfx7V2Uu8ybZw2XAa34lz_GqvaE/s320/IMG_20180926_173102.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
O esmagado da uva era xeralmente cos pés nús, ou na arca ou diretamente no interior da cuba, onde mesturaba todo xunto: cangallo e zume.<br />
<br />
Ás veces, no interior das cubas botábanse outros ingredientes para facer o viño da casa o mellor de toda a parroquia: ósos do xamón, mazás, cortiza de carballo seca,...<br />
Como o viño gustaba escuro era bastante habitual que se lle engadisen moras, bagas de sabugueiro ou incluso colorantes artificiais coma as anilinas.<br />
<br />
"O viño pola cor e o pan polo sabor"<br />
<br />
E tamén gustaba mesto:<br />
"Eu non bebo viño que o como en cuncas gotiño a gotiño"<br />
<br />
Pero para iso aínda imos ter que agardar unhas cantas semanas 😉<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEtrV3HQ3N_pN5HjDMuECijhzxyTZiExy7gRr_yiVPK7wBYABLF5rluuBqjIUFSwrhlzGmDbzybSaKfgrQ-sF5hGmq2mnpzjsLa6q8uwdG1itxQRvUJY9Tmzgj3ajz3gt8MNkLhcA_Cts/s1600/IMG_20180926_173146.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEtrV3HQ3N_pN5HjDMuECijhzxyTZiExy7gRr_yiVPK7wBYABLF5rluuBqjIUFSwrhlzGmDbzybSaKfgrQ-sF5hGmq2mnpzjsLa6q8uwdG1itxQRvUJY9Tmzgj3ajz3gt8MNkLhcA_Cts/s320/IMG_20180926_173146.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-82680138275339545342018-09-14T12:19:00.003+02:002018-12-05T11:49:33.870+01:00O ECOMUSEO DE ARXERIZ GRAVA TESTEMUÑAS DA VIDA TRADICIONAL NA RIBEIRA SACRA<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif; font-size: 19px;">"El Ecomuseo de Arxeriz, gestionado en O Saviñao por la fundación Xosé Soto de Fión, desarrolla un programa de grabaciones de entrevistas a vecinos de la Ribeira Sacra que conocieron de primera mano las condiciones de vida del medio rural en el período anterior a 1960. Las entrevistas se realizan principalmente a personas de más de 80 años de edad. La entidad, según apuntan sus responsables, se ha marcado el objetivo de entrevistar a medio centenar de vecinos de las diferentes áreas de este territorio."</span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif; font-size: 19px;"><br /></span>
<span style="color: #222222; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="background-color: white;">Entrevista completa en </span></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="background-color: white;"><a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lemos/2018/09/14/ecomuseo-arxeriz-graba-testimonios-vida-rural-ribeira-sacra-1960/0003_201809M14C2992.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a></span></span>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-85013954705126124522018-09-01T19:54:00.000+02:002018-12-05T11:49:10.137+01:00A malla tradicional<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<b><u>Antes da malla, a seitura</u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Cando o cereal está no punto
correcto é o momento de facer a seitura con fouciñas, as presas cortadas vanse
amoreando ata formar un monllo que se ata cunha correa feita da mesma palla;ao rematar a sega dunha leira póñense os mollos nun medeiro deixándoos así
algún tempo para que vaian secando e cóbrense con silvas e herba para que
os paxaros non coman os grans; logo duns días cárganse en carros e lévanse á
eira onde se facían as medas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<b><u>En agosto, a malla</u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Durante o mes de agosto tiña lugar
a malla e consistía en separar a semente da palla co fin de preparar o gran
para almacenalo e usalo máis adiante no tempo. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
O que ten eira malla na eira propia
pero o habitual é que se faga na eira comunal, chámase ós veciños, homes,
mulleres e nenos, xa que para todos hai traballo e particípase axudando uns
veciños aos outros constituindo un exemplo de colaboración veciñal.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Chegado o momento de mallar
desatábanse os monllos que formaban a meda e íanse estendendo na eira, en
fiadas paralelas coas espigas colocadas sobre a palla da fiada anterior, de tal
xeito que queden sempre á vista; iso é estrar, e a palla estendida chamábase
eirada ou barda. Todo esto faise cedo para que o sol quente ben a mes antes de
que cheguen os malladores, cara a media mañá.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigkJFgQktJHjG0_M_NxRka8L27OUBOagaGpf_8sMwlpfCLWSzytmUEeY7Z0kMwJJOzsZIH834-AND6cOgI6L9xSqWROKVKWDzCf4XVwby_oEbxVvyxnTb-VLw3BjHrr6jsrOaBDi0nmaw/s1600/Digitalizar_20180901_183630+%25282%2529.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1061" data-original-width="1600" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigkJFgQktJHjG0_M_NxRka8L27OUBOagaGpf_8sMwlpfCLWSzytmUEeY7Z0kMwJJOzsZIH834-AND6cOgI6L9xSqWROKVKWDzCf4XVwby_oEbxVvyxnTb-VLw3BjHrr6jsrOaBDi0nmaw/s320/Digitalizar_20180901_183630+%25282%2529.jpeg" width="320" /></a>Para facer o traballo poñíanse os
homes en dúas ringleiras, uns de cara cos outros e co mallo collido pola
mangueira, mentras unha ringleira xostregaba co pírtigo contra os monllos
desfeitos, os da outra téñeno ergueito enriba da cabeza até o punto de quedar
vertical; deste xeito con movementos acompasados, que producían un son
peculiar<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ían debullando <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>os grans das espigas. Isto chámase <i>a porfía</i>.
Os homes van mallando ringleira a ringleira ata rematar a eirada e cando
rematan dánlle a volta á palla para mallar a que quedara pola parte de abaixo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Rematada a malla vaise collendo a
palla xa sin gran-colmo-sacudíndoa contra as pernas e colocando os mangados
sobre un vincallo de colmo mollado atados polas puntas e retorcidos; cando se
xunta unha certa cantidade de colmo átase co vincallo facendo un colmeiro. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Cando se quitou toda a palla os
homes deixan lugar ás mulleres que entran con vasoiras de xesta para quitar os
lixos que haxa por riba e despois xuntan o gran con angazos;logo de xunto todo
o gran bótase nunha sábana fóra da eira e ésta bárrese ben para colocar a
seguinte airada e, mentras, os rapaces van levando os colmeiros para o palleiro
e os homes toman un anaco de pan con touciño e beben viño ou augardente para
logo botar outra eirada.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFsMpsu_2ZmG0n1fYrLBhgSUHDlAUFakPF4mwBqQhK_0OZajVN10_Y85Xh2vTVCP3PKJ7Egduk5I2qrlqv3NhXMOLmaxTmG1u9Vj-t9g18JSDANGpRbDD8BbIGKkiBAzEcueYNnGse-tY/s1600/Digitalizar_20180901_190323+%25282%2529.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="866" data-original-width="1600" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFsMpsu_2ZmG0n1fYrLBhgSUHDlAUFakPF4mwBqQhK_0OZajVN10_Y85Xh2vTVCP3PKJ7Egduk5I2qrlqv3NhXMOLmaxTmG1u9Vj-t9g18JSDANGpRbDD8BbIGKkiBAzEcueYNnGse-tY/s320/Digitalizar_20180901_190323+%25282%2529.jpeg" width="320" /></a>Logo <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>había que limpar o gran, aventar, facíase coa
fin de que o gran se liberase das devanditas impurezas, para o que se
necesitaba que correse algo de vento; o gran introducíase nun pandeiro ou cribo
con fondo de coiro sen buratos que se erguía no alto, ladeábase e deixábase
caer, deste xeito o vento levaba as argañas ou puxas e a “morriñada”; feito isto escóllese con cribos que poden ter o fondo de coiro con buratos ou de
aramio; finalmente métese en sacos ó tempo que se mide co ferrado e lévase para
a casa ó lombo ou no carro para<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>depositalo nunha arca ou hucha que quedaba aberta algún tempo.<o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Cando remataba a malla faciase unha
comida máis ou menos festiva dependendo da duración do traballo e dos costumes
locais: o cocido, o carneiro guisado…acompañado das broas de pan de millo ou
centeo e as xerras de viño tinto para ao remate xogar algunha partida ás cartas
.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Andando o tempo entran no campo
galego as malladoras e aventadoras,
a comezos do s.XX, sendo manuais as primeiras para pasaren logo a ser de motor;
pouco a pouco a medida que avanza o
século a malladora e aventadora van sustituindo ós mallos, a mediados dos
anos 30 a maioría xa malla con
máquinas a motor de gasolina, ben de seu, ben mercadas entre varios veciños ou por algúns que van polos lugares
ofrecendo a súa maquinaría; manténdose a forma tradicional en zonas illadas
de montaña, nas casas de poucos recursos e nas de escasa producción cerealeira.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Como di Xaquín Lorenzo en “A Terra”:”<b>...</b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><b>certo é que as máquinas alivian ó
traballador do campo mais non hai dúbida de que tamén o desvencellan da terra ó
face-las angueiras máis impersoais.”<o:p></o:p></b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<b>EIRA</b>: unha superficie de pedra de
granito, lousas, cemento ou terra que se lastraba con bosta fresca, que ao
secar se poñía dura de xeito que impedía que os grans se entuasen. Para limpar
a eira usábanse as vasoiras de xesta ou codeso, no caso de que fose de terra
bastaba con quitarlle as herbas que podían nacer ao ir do ano. A eira aparecía
limitada por un peitoril duns 20 ou30 cm e unha vez preparada soltábanse os
mollos de dereita a esquerda sempre co cañoto cara a eira, de seguido se van
colocando novas fileiras de mollos a partir da metade dos anteriores e así ata
completara eirada..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhyphenhyphen8qqCT5vbBkLM0rqmPqKIcbROEvPLVttnJ0soo0B-oEQgy5kvR8NV8xRa-S2vNm8lwgRl1oy8tKu7M2lv24M6NxwQ1zyemlB58XyTpbWJHgZbxX_AMOGE3uSBvR-Sxuw-c7WoEHl9Sk/s1600/mallos+%25282%2529.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1133" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhyphenhyphen8qqCT5vbBkLM0rqmPqKIcbROEvPLVttnJ0soo0B-oEQgy5kvR8NV8xRa-S2vNm8lwgRl1oy8tKu7M2lv24M6NxwQ1zyemlB58XyTpbWJHgZbxX_AMOGE3uSBvR-Sxuw-c7WoEHl9Sk/s320/mallos+%25282%2529.jpeg" width="226" /></a><b>MALLOS: </b>están formados por un pau
longo, mangueira,e outro curto,pírtigo, articulados entre si por medio de dúas
pezas de coiro cosidas, as casulas; hai mallos que levan un buraco na mangueira
e outro no pírtigo para pasar as corres.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHkeGMWXb4V0315RTOlGdI5RNzeRbECFT9sUhEPPf54oXLnM0v-3OAhKEQ7HoMDcbQpl31_kEx6hWP73VLCk1NlQndQXnw0HtE_jX9hN359A8KBhiPXmrtZyICDivWKJuhyphenhyphenQZWBKzDvSg/s1600/Digitalizar_20180901_184755+%25283%2529.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="772" data-original-width="1600" height="154" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHkeGMWXb4V0315RTOlGdI5RNzeRbECFT9sUhEPPf54oXLnM0v-3OAhKEQ7HoMDcbQpl31_kEx6hWP73VLCk1NlQndQXnw0HtE_jX9hN359A8KBhiPXmrtZyICDivWKJuhyphenhyphenQZWBKzDvSg/s320/Digitalizar_20180901_184755+%25283%2529.jpeg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Medeiro</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<b>MEDEIRO:</b> Grupo de monllos de
centeo, trigo etc., colocados de pé uns contra os outros, que se fai na leira
despois de segar.<br />
<div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM4i6xfIkaBNqqR9xNfGiag_0KrBGCKussXxzmTIuWCDawBS3OGhcV1ggv1s2rpPRLQfCnxr4BUVHIE2dtSEeQR6OSnX1tLJ-FnJo3IeaMERak11vTged_TdbeIh77_05QN7QLm0BYces/s1600/Palleiro.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="293" data-original-width="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM4i6xfIkaBNqqR9xNfGiag_0KrBGCKussXxzmTIuWCDawBS3OGhcV1ggv1s2rpPRLQfCnxr4BUVHIE2dtSEeQR6OSnX1tLJ-FnJo3IeaMERak11vTged_TdbeIh77_05QN7QLm0BYces/s1600/Palleiro.JPG" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Meda</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<span style="background: white; color: #1a1a1a; font-family: "tinos" , serif;"><b>MEDA:</b></span>Morea grande de monllos de cereal
colocados ordenadamente ao redor dun pau, que se fai no lugar onde despois se
van mallar, polo xeral na eira. Primeiramente bótase unha manta vella no chan
poñéndose en forma radial varios monllos ca espiga cara o centro provocando
esto que a zona central vaia quedando sempre máis alta que as beiras dándolle
esa forma cónica.Unha vez feita pónselle por riba uns aros feitos con colmo
torcido e amarrados con paus que se espetan nos mollos da cuberta atando tamén
cordas desde o cume caendo ó longo da meda co fin de que o aire non leve a
palla. A algunhas colocábaselle unha cruz de palla ou unha coroa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
Imaxes: wikipedia; "<i>A Terra",</i> Xaquín Lorenzo e "<i>A Cultura do Pan",</i> X.L Ripalda</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%;">
<br /></div>
<br /></div>
Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-70816283822096371762018-06-23T13:33:00.002+02:002021-08-28T12:23:55.115+02:00HERBAS SANXOANEIRASNa festividade de San Xoán, cando ten lugar a celebración do solsticio de verán, son varios os elementos da natureza que posúen un carácter máxico-protector: o lume, a auga, a flora...<br />
Neste artigo imos falar dunha das tradicións que máis se conserva no rural galego, ademais das omnipresentes cacharelas.<br />
<div>
Antes de que abra o día, na mañá do día 23, aínda hai xentes que se afanan en recoller a auga de sete fontes na que poñer a remollo sete herbas diferentes durante a noite de San Xoán para lavar a cara e o corpo ó amencer.<br />
Estas plantas protectoras teñen diferentes características que as facían e fan importantes para as familias labregas e para esta noite tan especial, entre as que destacan as súas propiedades medicinais.</div>
<div>
Dependendo dos lugares e tradicións utilízanse un ou outro tipo de plantas, nós agora ímosvos presentar algunhas das máis comúns e o seu uso menciñeiro.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><i>Cytisus scoparius</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
XESTA</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcM_1VEVSonxrI95OXbFxn08K_2gjbaVYwY0S5DQQhr12osgEmBvyQ4vKN6XWwf5t41FmX33GG-qUD1lv22hSMXk-IGAwEznfM9NVLcNmZ3vfp8EiBUdV9fuf_G_j4W-aLu7YzV6c-QPQ/s1600/cytisus.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="946" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcM_1VEVSonxrI95OXbFxn08K_2gjbaVYwY0S5DQQhr12osgEmBvyQ4vKN6XWwf5t41FmX33GG-qUD1lv22hSMXk-IGAwEznfM9NVLcNmZ3vfp8EiBUdV9fuf_G_j4W-aLu7YzV6c-QPQ/s320/cytisus.jpg" width="189" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhluNU-HTotVGYbo_VmTkos0avKaLOv5YVn1K1SAI07epD1ZWkpn5-qyjfQE_0xBJHuCUFcec_yo01FcFjbJtuMudEZQ9Z96whLdC4w_GIs5iFuMGZp0v32VJ747Y2qyLuAwHcO3ddTLGk/s1600/IMG_20180615_141120.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhluNU-HTotVGYbo_VmTkos0avKaLOv5YVn1K1SAI07epD1ZWkpn5-qyjfQE_0xBJHuCUFcec_yo01FcFjbJtuMudEZQ9Z96whLdC4w_GIs5iFuMGZp0v32VJ747Y2qyLuAwHcO3ddTLGk/s320/IMG_20180615_141120.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
É unha planta da que o seu consumo resulta tan tóxico que non existe a tradición de utilizala como menciñeira, aínda que dela se extraen substancias que se utilizan para os trastornos da actividade cardíaca e circulación sanguínea, ademais de ser altamente diurética.<br />
As súas flores utilízanse para a elaboración dun colorante.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><i>Digitalis purpurea</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
CROQUE, DEDALEIRA, ESTALOTE, ESTRALOQUE, SANXOÁN</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikiH9yv4a4VYM4Gv1xRaryq72saHpNgb56jEKgWgYHQpEKOJ77XjK7MpxJP6J875-zfwAJ-KmieXWLdgwvOM3NtvtK5476WqwbpkRy-VVI0xVdhaNfvG-6aJ_a5FQbqnGDdtosZuH7dwo/s1600/IMG_20180615_140537.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikiH9yv4a4VYM4Gv1xRaryq72saHpNgb56jEKgWgYHQpEKOJ77XjK7MpxJP6J875-zfwAJ-KmieXWLdgwvOM3NtvtK5476WqwbpkRy-VVI0xVdhaNfvG-6aJ_a5FQbqnGDdtosZuH7dwo/s320/IMG_20180615_140537.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: right;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzY940A0U0VFLrHVN8UgGgb7qxruQJCA7Rd-XXy6y41Af1AzqcW8HwTK_cDGMvYysQpgoUJPjMfaCib40dWSOT2h9nS8aivfA65NExj6bmXG2htebMQFJXkt2wCpHX0Q5kG64h2AH2F6g/s1600/digitalis.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="997" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzY940A0U0VFLrHVN8UgGgb7qxruQJCA7Rd-XXy6y41Af1AzqcW8HwTK_cDGMvYysQpgoUJPjMfaCib40dWSOT2h9nS8aivfA65NExj6bmXG2htebMQFJXkt2wCpHX0Q5kG64h2AH2F6g/s320/digitalis.jpg" width="256" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
A industria farmacéutica válese dos estalotes para realizar medicamentos que receitan para regularizar a actividade cardíaca; ademais, as súas substancias tamén resultan diuréticas.<br />
En uso externo os seus emplastos son cicatrizantes.<br />
<br />
<br />
<div style="font-weight: bold; text-align: center;">
<b><i>Dryopteris filix-mas</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
FENTO MACHO</div>
<br />
<i><br /></i>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZQp5jhL6oh-vNKN9nzXCn-RJjgZWKA6MNT0Bi3Ov9Dj-YbJyE9qnh9AAsAtX31OFgcq7pFh5Q-QkOOElN-Telrp9BSWrnB9VwE0RPd8JszECSqZ-FVFxZmV-stYuSORmQameQY3Mm2v8/s1600/Male+Fern+%2528Dryopteris+filix-mas%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="465" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZQp5jhL6oh-vNKN9nzXCn-RJjgZWKA6MNT0Bi3Ov9Dj-YbJyE9qnh9AAsAtX31OFgcq7pFh5Q-QkOOElN-Telrp9BSWrnB9VwE0RPd8JszECSqZ-FVFxZmV-stYuSORmQameQY3Mm2v8/s320/Male+Fern+%2528Dryopteris+filix-mas%2529.jpg" width="212" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimwcfG72EPyl4-LIg8r8EvhexWEZJ2tN5Y9H9xTnLP3Yb8EkLNpS72kZPLyhgt6oWaO97sNlib-oxoHosGfzbwO76mBEitwHHrGeZ2ZSzyOVNw2p4FxJxOziUnY7T2Jf4KuXsEyLU0AX0/s1600/IMG_20180622_191450.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimwcfG72EPyl4-LIg8r8EvhexWEZJ2tN5Y9H9xTnLP3Yb8EkLNpS72kZPLyhgt6oWaO97sNlib-oxoHosGfzbwO76mBEitwHHrGeZ2ZSzyOVNw2p4FxJxOziUnY7T2Jf4KuXsEyLU0AX0/s320/IMG_20180622_191450.jpg" width="240" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Planta da que se extraen diferentes substancias para o tratamento médico veterinario e humano, de alta toxicidade polo que se está a substituír por productos de síntesis.<br />
Con ela elabóranse emplastos para curar feridas de dificil curación e dores reumáticas.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><i>Foeniculum vulgare</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
FIOLLO, FIÚNCHO</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBRQ0MyqwPSETmPaqxwykSyVOBn0HWie-7AlKeawX3Btt31fL5ZWHLcz_HikDzcEvnH8kdGpH-1CnZFrLo9SNU0wIeN3mjZarQtKF8AKGMtkT1yUFERz1iN6qzhB4K8kgzDjopGNMzHSY/s1600/IMG_20180615_141429.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBRQ0MyqwPSETmPaqxwykSyVOBn0HWie-7AlKeawX3Btt31fL5ZWHLcz_HikDzcEvnH8kdGpH-1CnZFrLo9SNU0wIeN3mjZarQtKF8AKGMtkT1yUFERz1iN6qzhB4K8kgzDjopGNMzHSY/s320/IMG_20180615_141429.jpg" width="240" /></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCcgEuQYc0_6yTNj6AyBwArAYubHyuCTYPiMgLPniYhZRAWwD-aLpFnsx0xZb189vcmUN0bxuCYIWpFRpsVADGK-kQBKhzrTSrrFYwD6SyQRBByuD7zkNh0E0-qe3LbI6qAFAFels5dyY/s1600/Illustration_Foeniculum_vulgare0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="989" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCcgEuQYc0_6yTNj6AyBwArAYubHyuCTYPiMgLPniYhZRAWwD-aLpFnsx0xZb189vcmUN0bxuCYIWpFRpsVADGK-kQBKhzrTSrrFYwD6SyQRBByuD7zkNh0E0-qe3LbI6qAFAFels5dyY/s320/Illustration_Foeniculum_vulgare0.jpg" width="197" /></a><br />
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
A infusión desta herba utilízase para tratar diarreas estrinximento, e problemas do aparato dixestivo en xeral. Tamén se elabora un xarope co seu zume que, mesturado con mel, é moi efectivo coa tose.</div>
<div>
Lavar os ollos coa súa infusión desconxestiónaos.</div>
<div>
A industria utilízaa no campo da cosmética, e debido ó seu arrecendo e sabor, moi similar ó anís, tamén se utiliza na confitería e na elaboración de licores.</div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Hypericum perforatum</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
ABELOURA, HERBA DE SAN XOÁN, HIPÉRICO</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilcmEOy_V9dOpXzv-RV6idmCnjdQWAH4n6ye5R76bpy7NQ-v2rvAK-Nl_PuAs3WgNcMHnux7Gt7st9sEALnANFxqdHhVBHHuQ72AznTDM285EbjiRleUS-EnJOjMeHM4dhBTtLxjpbpqE/s1600/IMG_20180621_192905.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilcmEOy_V9dOpXzv-RV6idmCnjdQWAH4n6ye5R76bpy7NQ-v2rvAK-Nl_PuAs3WgNcMHnux7Gt7st9sEALnANFxqdHhVBHHuQ72AznTDM285EbjiRleUS-EnJOjMeHM4dhBTtLxjpbpqE/s320/IMG_20180621_192905.jpg" width="240" /></a><i></i><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglASpA5nhyphenhyphenDiEgU3d-OlwDhZbCCMvnz9hsmV76v6gnHek3gANqKLEbU12amLswxnTTGq43nu9FeU8w58vjQyi9S_vVX48zbZfvI1OzW7rR0N90uOmwQKVbJUhD2yckRNzKfiG8FgqT6l0/s1600/hypericum.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1147" data-original-width="780" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglASpA5nhyphenhyphenDiEgU3d-OlwDhZbCCMvnz9hsmV76v6gnHek3gANqKLEbU12amLswxnTTGq43nu9FeU8w58vjQyi9S_vVX48zbZfvI1OzW7rR0N90uOmwQKVbJUhD2yckRNzKfiG8FgqT6l0/s320/hypericum.jpg" width="217" /></a><i><br /></i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Planta lixeiramente sedante, utilizada para tratar trastornos nerviosos, depresións, insomnio, ansiedade,... ademais de como antiinflamatoria para o tratamento de inflamacións crónicas de estómago, fígado, vesícula e riles.<br />
É un bo remedio utilizada externamente contra as feridas, queimaduras, dores reumáticas...<br />
<div style="text-align: center;">
<i>"A herba de San Xoán, limpa a cara de grans"</i></div>
<br />
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Malva sylvestris</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
MALVA</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnCgjObktfxoZpHmdbR7NLOQyPd5yjBgnPWL8rSmkOQdO3mtEIKjHXlXSlaCmELEINuaamJUDXmyzp39nWgrF-hHt_6eqeziIrIPyafjPEUZEosRrsVCmuuhn039r-gYpryniBs9W0EDc/s1600/IMG_20180615_140428.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnCgjObktfxoZpHmdbR7NLOQyPd5yjBgnPWL8rSmkOQdO3mtEIKjHXlXSlaCmELEINuaamJUDXmyzp39nWgrF-hHt_6eqeziIrIPyafjPEUZEosRrsVCmuuhn039r-gYpryniBs9W0EDc/s320/IMG_20180615_140428.jpg" width="240" /></a></div>
<i></i><br />
<div>
<i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQSRf6Dfid9VodMfgbeJHz5i9WNy8iwkTKF3ssvKX7-yVng7czGf51nT4_nkyJxJxE84L7QAyY-XL_DKvFgTQ4QSd5hBdpTBMU4fsbzuBP4Srq43s3enwzz8B37hfEVYSLpv7nHlc1KG8/s1600/malva.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="763" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQSRf6Dfid9VodMfgbeJHz5i9WNy8iwkTKF3ssvKX7-yVng7czGf51nT4_nkyJxJxE84L7QAyY-XL_DKvFgTQ4QSd5hBdpTBMU4fsbzuBP4Srq43s3enwzz8B37hfEVYSLpv7nHlc1KG8/s320/malva.jpg" width="226" /></a><i><br /></i></i></div>
<i>
</i>
<br />
<div>
<i><i><br /></i></i></div>
<i>
</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Desta planta aprovéitanse flores e follas para a realización de infusións para curar catarros ou para problemas gastrointestinais tales coma feridas internas, lesións das mucosas e úlceras de estómago.</div>
<div>
Se facemos un emplasto poderemos tratar úlceras e feridas tanto cutáneas como bucais.<br />
<div style="text-align: center;">
<i>"Cun horto e un malvar, hai menciñas para un fogar"</i></div>
<ul></ul>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Rosmarinus officinalis</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
ALECRÍN, ROMEU, ROSMANIÑO</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDyNx4t2G2ky-E9svHOrpdlKEgINUCAip32S7YWHHn4UCVQLAcw3iduW6N0s_74mCsbW1RW4X7thQK4cpnV7F4-9KtcX8oyw72apCuP4HywfZXc_l-GPAor3JGlphttS8AFAh36DVgzYk/s1600/IMG_20180621_192445.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDyNx4t2G2ky-E9svHOrpdlKEgINUCAip32S7YWHHn4UCVQLAcw3iduW6N0s_74mCsbW1RW4X7thQK4cpnV7F4-9KtcX8oyw72apCuP4HywfZXc_l-GPAor3JGlphttS8AFAh36DVgzYk/s320/IMG_20180621_192445.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQWU5gkMMemqcSHmLN796yJ7axS0xumFKl1FiyzAI2pBYmI41Ap9hRk3OQW8goCM64dbh97bgkMcCw-D10PZb3wE6lbJryWD88mYCDlpOifoSz-LtUfPxLH1QMH2XQYZZ3L_4AYPEAej4/s1600/Illustration_Rosmarinus_officinalis0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="886" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQWU5gkMMemqcSHmLN796yJ7axS0xumFKl1FiyzAI2pBYmI41Ap9hRk3OQW8goCM64dbh97bgkMcCw-D10PZb3wE6lbJryWD88mYCDlpOifoSz-LtUfPxLH1QMH2XQYZZ3L_4AYPEAej4/s320/Illustration_Rosmarinus_officinalis0.jpg" width="177" /></a><br />
<br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
O romeu é utilizado en numerosos tratamentos contra a reuma, ademais de ser útil para calmar os nervios, baixar a tensión, mellorar as dixestións e como diurético.<br />
Utilízase en perfumería e para locións capilares; o seu aceite úsase para elaborar un alcol co que dar masaxes e é un condimento moi utilizado na gastronomía popular.<br />
En dosis elevadas é tóxico.<br />
<div style="text-align: center;">
<i>"Non hai sábado sen sol, romeu sen flor, nen María sen amor"</i><br />
<i><br /></i></div>
<div style="font-weight: bold; text-align: center;">
<b><i>Ruta graveolens</i></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
RUDA</div>
<i></i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiOohJkNZBicXFEtf-aMBDKFD2NEx_oGgQ_Zaj9qcyfu_RQUdMXIqoSvcx7DwRyLd6JY91_aFmlg5ufjqukFeGB_heR_xXuJAlKMS2mCDsuPJaWpcjvRq84eGV_v6IRvy1t0ykibyWYT4/s1600/ruta.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="981" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiOohJkNZBicXFEtf-aMBDKFD2NEx_oGgQ_Zaj9qcyfu_RQUdMXIqoSvcx7DwRyLd6JY91_aFmlg5ufjqukFeGB_heR_xXuJAlKMS2mCDsuPJaWpcjvRq84eGV_v6IRvy1t0ykibyWYT4/s320/ruta.jpg" width="196" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr2jyO5GT6-4jikTWpqkHkQJaB9tsqW08Gy07vcDXuh6x5u33iPpQlUjwh9NPlf2NMoFoV73keISpewW5OWwjDLGsL2SEjFE8DwpImwJ7Ddj7wvi5ptI8dJ3cM9bXJSSPT697IKlMuyvs/s1600/IMG_20180621_192519.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr2jyO5GT6-4jikTWpqkHkQJaB9tsqW08Gy07vcDXuh6x5u33iPpQlUjwh9NPlf2NMoFoV73keISpewW5OWwjDLGsL2SEjFE8DwpImwJ7Ddj7wvi5ptI8dJ3cM9bXJSSPT697IKlMuyvs/s320/IMG_20180621_192519.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Esta planta contén un aceite esencial velenoso (<i>oleum rutae), </i>ademais doutras substancias das que destaca a rutina, xa que é utilizada en farmacoloxía para baixa-la tensión, regular a actividade cardíaca, reducir as dores de cabeza, estimular a dixestión e eliminar parásitos intestinais.<br />
Tamén se utiliza contra as afeccións xinecolóxicas.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><b>Sambucus nigra</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
BIEITEIRO, SABUGUEIRO</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm8ksU6GvAm-_uyApPl4AWtd_19FZH7tSr1INsm-1Bf9Xx6mMw3qBYYVNt2NjNJ7cgCdkK2KXW3nNKh6UCcxABPwsTJmOFGu8UkuUzeFC9esg5rTTof_CixePIcNu1DYzkeHPW2G8nTIU/s1600/sambucus.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1409" data-original-width="907" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm8ksU6GvAm-_uyApPl4AWtd_19FZH7tSr1INsm-1Bf9Xx6mMw3qBYYVNt2NjNJ7cgCdkK2KXW3nNKh6UCcxABPwsTJmOFGu8UkuUzeFC9esg5rTTof_CixePIcNu1DYzkeHPW2G8nTIU/s320/sambucus.jpg" width="205" /></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNLnCPZiJD9KO3fldSggobB2AmWACqdWNSi_Ehsw0YafGwW2-WlUy7Li7NawkqEUocVHDhDhqlO1h-DhptMFwfDAUW7YDk6w-bgpHRj5gjozKgP13bjvEPyCE00_D0fjYLTYHRSQBDgpI/s1600/IMG_20180620_200129.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNLnCPZiJD9KO3fldSggobB2AmWACqdWNSi_Ehsw0YafGwW2-WlUy7Li7NawkqEUocVHDhDhqlO1h-DhptMFwfDAUW7YDk6w-bgpHRj5gjozKgP13bjvEPyCE00_D0fjYLTYHRSQBDgpI/s320/IMG_20180620_200129.jpg" width="320" /></a><i><br /></i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
A flor desta árbore ou arbusto é moi utilizada na medicina tradicional para os catarros e infeccións das vías respiratorias.<br />
A súa infusión tamén se aconsella para a limpeza dos ollos para combatir a fatiga.<br />
Pola súa banda, os froitos utilízanse para elaborar mermeladas, xaropes e viños. Son lixeiramente laxantes e tamén se utilizan para doenzas de tipo nervoso coma o insomnio, as migrañas, dores de cabeza e inflamacións.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<br />
<br /></div>
Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-16527062043979659672018-06-01T19:00:00.001+02:002018-12-05T11:48:37.827+01:00AVIFAUNA DO ECOMUSEO DE ARXERIZA Ribeira Sacra, debido á
súa riqueza paisaxística e ó seu gran valor medioambiental preséntase coma un
lugar ideal para o aniñamento de toda clase de aves, dende as rapaces ata os
pequenos paxaros.<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: ES;">E como poderán comprobar
durante as súa visita, Arxeriz é un dos lugares preferidos para estes animais,
xa que dentro da finca do ecomuseo atopan acubillo en centos de árbores e
arbustos; alimento nas nosas plantacións de cereais, horta e froiteiras, e auga
nos numerosos manaciais e estanques.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
Ésta é unha das mellores épocas para poder velos recollendo materia vexetal para a elaboración dos seus niños, e sobre todo, é a mellor época para escoitar o seu rechouchío.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: ES;">Hoxe ímosvos presentar algún
dos nosos compañeiros máis habituais:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: ES;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhioUlgNfORAO4JNynqp1qHo6zknAVfrG3UXN65sAFcB8ekthk28p5q8ijwFf-42nXaUqcOkxKnICZwZRXUsLXyIGZ6oWdlaCD2dcjQUIbv-TYj9aMBVe4321_CrCmuSwO9EC8R788-U2A/s1600/100_1357.JPG.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhioUlgNfORAO4JNynqp1qHo6zknAVfrG3UXN65sAFcB8ekthk28p5q8ijwFf-42nXaUqcOkxKnICZwZRXUsLXyIGZ6oWdlaCD2dcjQUIbv-TYj9aMBVe4321_CrCmuSwO9EC8R788-U2A/s320/100_1357.JPG.jpg" width="240" /></a></div>
ANDURIÑA<br />
<i>Hirundo rustica</i><br />
<i><br /></i>
Coñecida en castelán como golondrina, é unha ave que foi moi estudiada e que deu moitas claves para o coñecemento das migracións.<br />
Esta ave chega á península a mediados de marzo para criar e para anunciarnos a chegada da primavera. Ademais, moitos exemplares atravesan a península de camiño ás súas zonas de cría máis ó norte, ou, en outono cara África, onde invernan.<br />
<br />
Queremos remarcar que están diminuíndo o número de exemplares, SEO/Birdlife estima un declive do 30% na última década.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1HdnnkEdo0CgOJGm5OhupCqZQLWAyIqmRo6UQXUIuQiwnEcPYD7kzMiwbMHHSEAaCrxAWRXPp4XLb_XD8NavzhZcxV9AzG1ZqQCYQPtgURJvEveXDPRhpmAHGbZ86zAvLXR8DNyxvJD4/s1600/P1030303.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1HdnnkEdo0CgOJGm5OhupCqZQLWAyIqmRo6UQXUIuQiwnEcPYD7kzMiwbMHHSEAaCrxAWRXPp4XLb_XD8NavzhZcxV9AzG1ZqQCYQPtgURJvEveXDPRhpmAHGbZ86zAvLXR8DNyxvJD4/s320/P1030303.JPG" width="320" /></a><br />
PAPORRUBIO<br />
<i>Erithacus rubecula</i><br />
<br />
É un paxaro universalmente coñecido pola súa mancha alaranxada que lle vai da cara ó peito, e que lle da o seu nome.<br />
En castelán é coñecido por petirrojo.<br />
É un habitante permanente dos nosos montes e podémolo ver habitualmente polo chan na busca de insectos.<br />
Son moi territoriais e agresivos, incluso con exemplares da súa mesma especie.<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg06DHFyxSHB3S5AEQ6mb5i9ojPVYN1QqRhVQsGAe92TUBcOhEI0CNxJOw2wxMeq6fUYgBT5eh3RWU1DOU_PseGfloWIDrofcCddsgg4Uu66dRIelm8r_OjVz_k01rgNWB7FO8Fk-5ukOE/s1600/P1030648.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg06DHFyxSHB3S5AEQ6mb5i9ojPVYN1QqRhVQsGAe92TUBcOhEI0CNxJOw2wxMeq6fUYgBT5eh3RWU1DOU_PseGfloWIDrofcCddsgg4Uu66dRIelm8r_OjVz_k01rgNWB7FO8Fk-5ukOE/s320/P1030648.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
LAVANDEIRA<br />
<i>Motacilla alba</i><br />
<br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;">Esta é outra das aves que nos acompaña durante todo o ano, sendo a lavandeira branca a máis común.</span></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;">Debe o seu nome a que frecuenta as beiras de regatos, charcas e lagoas.</span></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWEdFINFkKlPoSsppPZNTHNHlM-LEPouyeD2oGye8CLy6stdnU262eji5Ob0oYB9fRTG387ZHck7vdd0ztbbWdMq9DlwtoqMi5fsMklqkxNLr_6ymYkMu6P6BW6U9FUqpEEp-h98TBiWA/s1600/P1030350.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWEdFINFkKlPoSsppPZNTHNHlM-LEPouyeD2oGye8CLy6stdnU262eji5Ob0oYB9fRTG387ZHck7vdd0ztbbWdMq9DlwtoqMi5fsMklqkxNLr_6ymYkMu6P6BW6U9FUqpEEp-h98TBiWA/s320/P1030350.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: ES;">CORVO</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: ES;"><i>Corvus corax</i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: inherit; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Ave mitolóxica que se asociou xeralmente ó mal agoiro, mal de ollo e bruxería. Se lle sumamos que se alimenta dos froitos e cereais que producen os humanos, chegamos a entender o porqué da súa mala sona.<br />
Podemos velo ó longo de todo o ano e en calquera tipo de hábitat.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSr_p7uR7dLrfYsv8Yt-RxpdkBs5vvV2CtiWTKIPS55QbH7R_cojzbK7AKwrJorEsR_MzjV-kBvrecQYxHr0bamFNZlvnyITVBrVpqZptSGRL4oMR3G5tqXacG7S84GAtsI7AK_ajSNnU/s1600/P1030284.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSr_p7uR7dLrfYsv8Yt-RxpdkBs5vvV2CtiWTKIPS55QbH7R_cojzbK7AKwrJorEsR_MzjV-kBvrecQYxHr0bamFNZlvnyITVBrVpqZptSGRL4oMR3G5tqXacG7S84GAtsI7AK_ajSNnU/s320/P1030284.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
RABIRRUBIO TIZÓN</div>
<div class="MsoNormal">
<i>Phoenicurus ochrunos</i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: ES;"><br /></span></div>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;">O rabirrubio ou colirrojo tizón (en castelán) é doado de recoñecer polo seu característico rabo de cor vermella.</span></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;">Tamén é un dos habituais de Arxeriz durante todo o ano; é un paxaro que habitualmente convive cos humanos, xa sexa na contorna urbana ou rural.</span></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;">Esta é a primeira carta de presentación das aves que habitan e visitan o Ecomuseo de Arxeriz, aínda nos quedan moitas por identificar e fotografiar!</span></span><br />
<br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span></span>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-5741964577996492902018-04-23T20:36:00.002+02:002018-12-05T11:48:17.612+01:00Os soportes da escritura<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hoxe en día atopamos libros en calquera lugar ao que imos e rara é a casa que non conta cando menos con un par de
exemplares; as temáticas son infinitas, desde libros de aventuras a misterio,
de enciclopedias a grandes clásicos, hai milleiros de libros e de historias. Os
avances tecnolóxicos foron máis alá e os libros electrónicos están xa a orde do
día, podemos levar sen decatarnos centos de libros con nós a calquera lugar, e
escoller aquel que máis se nos antolle mentras agardamos o tren ou estamos de
vacacións. O tanxible deu paso ao intanxible.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pero todos sabemos que esto non
sempre foi así, dende a aparición da escritura, alá polo ano 3200 a.C ata hoxe,
moitos foron os soportes que se utilizaron para escribir e as temáticas, como
non, tamén moi distintas. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Aínda que non é escritura propiamente
dita, sí que o podemos considerar como un sistema de comunicación, polo que non
podemos deixar de nomear as grandes pedras e o interior das covas como soportes
para gravar os petroglifos ou as pinturas rupestres.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiojtmERwvANHnl6AD3DYwxv9p8NW24M0aFWejSMDsyogougYUX9G0So3kPyjCX64OUDJGrTxQHYiMYAA24qriPDHqIiJ2c3Jx8fj7QjKFddu-Er9qH1id59XulSeB217iBDGmFlSxytEM/s1600/5Baldeiros+b.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiojtmERwvANHnl6AD3DYwxv9p8NW24M0aFWejSMDsyogougYUX9G0So3kPyjCX64OUDJGrTxQHYiMYAA24qriPDHqIiJ2c3Jx8fj7QjKFddu-Er9qH1id59XulSeB217iBDGmFlSxytEM/s320/5Baldeiros+b.JPG" width="320" /></a></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<sup> Petroglifo en Anllo,
Sober.Fonte O Colado do Vento</sup></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<sup><br /></sup></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
En sentido estricto, a escritura
máis antiga coñecida é a cuneiforme sumeria (aproximadamente no 3200 a.C) que
se conserva en tabliñas de arxila, polo que podemos decir que este é o material sobre o <o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiti_WySEfy6q8xoAEOCMHhzJYzhYb6xhPh-4rt5wixKcGkYLSuvKP_r9o_7x_hFWlLxvK0q88SCwDQenCFo73YDAXm0AzQjcAimengs05RD-MYKQYfA10oFH0jd-VmHxrMH6JDiWzN4oE/s1600/civilizacion-sumeria.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="530" data-original-width="586" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiti_WySEfy6q8xoAEOCMHhzJYzhYb6xhPh-4rt5wixKcGkYLSuvKP_r9o_7x_hFWlLxvK0q88SCwDQenCFo73YDAXm0AzQjcAimengs05RD-MYKQYfA10oFH0jd-VmHxrMH6JDiWzN4oE/s320/civilizacion-sumeria.jpg" width="320" /></a></div>
que se conserva a escritura máis antiga. Son placas moi finas, de forma
cadrada e coas esquinas algo redondeadas; cando aínda estaban húmidas e brandas
incidíanse con unha cuña de metal, marfil ou madeira. A súa forma, xeralmente
lisa pola parte en que se escribía e algo convexa pola cara oposta, facilitaba a
súa almacenaxe en nichos, ocos na parede. A función das tablillas eran,
básicamente rexistros de contabilidade e de actividades burocráticas, administrativas
ou comerciais.<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Este era un material pesado, difícil
de transportar e moi fráxil.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmle9eBzbXGwx6PqDIU0Mrk7II2p3kjRdg5IkpZJlgXToA-qRJv_6vygVy4WVLwBUVAh20wzv7Ct0bDiWEjaqZbDXGpu9T0n9sWZMYExL9XX8T9t937twpzsShzr-6rVeSE3joTR5Ulfg/s1600/tablilla.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmle9eBzbXGwx6PqDIU0Mrk7II2p3kjRdg5IkpZJlgXToA-qRJv_6vygVy4WVLwBUVAh20wzv7Ct0bDiWEjaqZbDXGpu9T0n9sWZMYExL9XX8T9t937twpzsShzr-6rVeSE3joTR5Ulfg/s320/tablilla.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
A
madeira tamén se usaba como soporte para a escritura; tiña a vantaxe de ser máis
abundante, barata e doada de preparar e podía usarse para grabar mensaxes sen
estar protexida pero normalmente <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>recubríase con cera ou estuco; formábanse
dípticos ou trípticos con elas, e incluso se lles engadía unha especie de asas
para suxeitalas. <o:p></o:p><br />
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
Nas tablillas de cera esgrafiábase o texto con facilidade, con un<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> estilo</i> metálico ou outro obxecto
punzante; os <i style="mso-bidi-font-style: normal;">estilos</i> tiñan no extremo
oposto á punta, un acabado romo en forma de espátula co que se raspaba a cera,
se aplastaba e alisaba reutilizándose novamente.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin-left: 56.4pt; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>A pedra é o material
máis consistente, non precisa preparación e é moi duro e resistente. É o
soporte por excelencia da epigrafía grega e, especialmente, da romana. En pedra
grabábanse as inscripcións triunfais, votivas, sepulcrais, decretos, etc. <o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Bdd36RYizodyNC2iTxJT3bV0_z7dcKK-8UtXO5M1sF7cDtjzexIELH8mxjFMBHYCCKCi4Bn8YIUWmLdIxTEFrLDU1GZxlwJbdlTGuox26zcyCOXGwXDryq2owPkQCjmPxueS6iyxfqQ/s1600/ara.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="342" data-original-width="358" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Bdd36RYizodyNC2iTxJT3bV0_z7dcKK-8UtXO5M1sF7cDtjzexIELH8mxjFMBHYCCKCi4Bn8YIUWmLdIxTEFrLDU1GZxlwJbdlTGuox26zcyCOXGwXDryq2owPkQCjmPxueS6iyxfqQ/s320/ara.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Para grabar unha escritura sobre a pedra
realizábanse uhna serie de actividades ben definidas: cortar a pedra, darlle
forma e facer molduras ou decoracións; os encargados destas tarefas eran o <i style="mso-bidi-font-style: normal;">lapidarius</i> ou o <i style="mso-bidi-font-style: normal;">marmorarius.</i> A continuación, deseñábase o espacio epigráfico que ía ocupar na pedra e debuxábanse as liñas por onde se debían trazar as
letras, así como as formas destas, con xeso, carbón ou materia similar;
despois<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>o lapicida ou sculptor<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>esculpía a pedra. Non obstante, non todas as
pedras necesitan destas fases na súa elaboración. Xeralmente esto dábase en
inscricións monumentais públicas, ou sepulcrais privadas con intención de
perdurabilidade e de exposición pública.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwqpOyRSki2bjgY59m3-rcSBj3zEl8ns5R8VDyqY-ctvUHu7bmC6lqCOs07i_IIE45Ivg__1UWdbjUCaSMCLjh84xmr-EIUqK7JV8rByppf4QLMDhnMskeO5xVMBrr1Ea6x8StapCk-wc/s1600/bembibre.gif" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwqpOyRSki2bjgY59m3-rcSBj3zEl8ns5R8VDyqY-ctvUHu7bmC6lqCOs07i_IIE45Ivg__1UWdbjUCaSMCLjh84xmr-EIUqK7JV8rByppf4QLMDhnMskeO5xVMBrr1Ea6x8StapCk-wc/s320/bembibre.gif" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Edicto de Bembibre</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Tamén os metais se usaban como soporte para escribir e o bronce é, sen dúbida,
o máis importante; resultaba moi costoso e difícil de grabar, pero era moi
prezado para escribir documentos xurídicos como decretos, leis, diplomas militares,
leis de hospitalidade, etc</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ata aquí falamos dun tipo de soportes que podemos chamar
inscritos, nos que a escritura se fixa por procedementos de incisión ou trazado
coa punta seca e non só podían ser en arxila, pedra, madeira ou bronce senón
que tamén se usaban os ósos, as cortizas das árbores e metais como o ouro.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Outro tipo de soportes son os chamados escritos nos que a
escritura se escribe, debuxa, caligrafía ou imprime; ben con pinceis, plumas,
lápices, rotuladores, etc.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrIEvTphNUZAdoE72ESmK-4BjGRgUHxdVN4KSkvyyhQCFu9zgLvJJwPQR4YaThI6dnOQ4NjxY8mX7NctJFZfJ_kGEYUUQSd43ngdpeEzswYPubBKT83fa3R9EzDl7PQoPbovre0pK45EE/s1600/papiro.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="387" data-original-width="387" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrIEvTphNUZAdoE72ESmK-4BjGRgUHxdVN4KSkvyyhQCFu9zgLvJJwPQR4YaThI6dnOQ4NjxY8mX7NctJFZfJ_kGEYUUQSd43ngdpeEzswYPubBKT83fa3R9EzDl7PQoPbovre0pK45EE/s320/papiro.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Aquí
atopamos materiais coma o papiro o cal constitúe un dos rasgos característicos
da cultura exipcia; é unha planta palustre da familia das cipéraceas <i>(cyperus
papyrus)</i>, que crecía abundantemente gracias ao clima e ao carácter cenagoso das
marxes do río Nilo en Exipto, así como en Siria, Etiopía e Palestina.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Non soamente se usaba para escribir senón tamén como
alimento e como materia prima para elaborar cestas, roupas,vendaxes ou
fármacos. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Para
preparar o papiro para esribir había que cortar a planta e cortar a parte
central do talo en láminas que se colocaban superpostas e entrecruzadas sobre
unha táboa humedecida formando capas que constituían a trama característica do
papiro; golpeábanse para alisar o tecido, prensábanse e logo secábanse ao sol;
as follas resultantes únense con unha pasta feita de auga, fariña e vinagre,
logo facíanse rollos de papiro con unhas vinte follas (<i>tomus</i>)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1YYch3eYScDEEAQ4gxjH6Um2kyfN8WtuQ7akh4eF383ZMpFkZnMb-ZyMkw-l2SsUjp4wfYPYBkZgrHd4bpugoAPoiC5EPAA91BxVpiTBkiCexraH9QXLdvLNnW8ZnwD1t8XmoKrml8hI/s1600/ex.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="189" data-original-width="250" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1YYch3eYScDEEAQ4gxjH6Um2kyfN8WtuQ7akh4eF383ZMpFkZnMb-ZyMkw-l2SsUjp4wfYPYBkZgrHd4bpugoAPoiC5EPAA91BxVpiTBkiCexraH9QXLdvLNnW8ZnwD1t8XmoKrml8hI/s200/ex.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Yl2-UjpO0ksPLl-v2BZneuC274oymLNIllP4H6FRufNOBg-Lp50Fu0FnIVeJViTF3jFkF60UIoU06ldeqkfK4OEPLi3ksvUaDB8WEe4OuncHTNeYktfYrrqaNOxbWUI5XxjbxwnYphk/s1600/papir.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="304" data-original-width="431" height="140" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Yl2-UjpO0ksPLl-v2BZneuC274oymLNIllP4H6FRufNOBg-Lp50Fu0FnIVeJViTF3jFkF60UIoU06ldeqkfK4OEPLi3ksvUaDB8WEe4OuncHTNeYktfYrrqaNOxbWUI5XxjbxwnYphk/s200/papir.jpg" width="200" /></a><o:p> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p> </o:p>Escribíase
sobre el con un cálamo feito de xunco cortado a bisel.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHQEFety-_B9clcE-r3a1v_SD4yeE_JwtZQ9_scBi-svu3PAicGltVABbDvczkJkD0AMpgwDgUPjnYovgJV4rUHFsv2GzRqrd1nlfLc5iBTP_CybaZu3xgZsShVmSeV8yLGE6m3v5dnH0/s1600/pergameo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="621" data-original-width="720" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHQEFety-_B9clcE-r3a1v_SD4yeE_JwtZQ9_scBi-svu3PAicGltVABbDvczkJkD0AMpgwDgUPjnYovgJV4rUHFsv2GzRqrd1nlfLc5iBTP_CybaZu3xgZsShVmSeV8yLGE6m3v5dnH0/s320/pergameo.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Outro
dos soportes ben coñecidos foi o pergameo, máis consistente e abundante que o
papiro aínda que de factura moi laboriosa tamén; a<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>pel dun animal, normalmente becerro, cabra,
ovella ou carneiro, deixábase a remollo en auga durante un prolongado período
de tempo, logo dábaselle cal para eliminar a epidermis, evitar que pudrira e eliminar
o pelo; seguidamente<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>raspábase,
estirábase e tensábase sobre un bastidor donde se continuaba raspando e se lle
daba un tratamento de auga e pó calizo varias veces. Unha vez seco e quitado do
bastidor apóiase nun cabalete e vólvese rascar e pulir con pedra pómez, agora
en seco, para facela máis fina e flexible<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
A tradición atribúe o descubrimento do papel a Tsi Lun, un
oficial do emperador chino da dinastía Han polo ano 105 d.C aínda que tardou
bastante tempo en difundirse por Occidente, non é ata os séculos X e XI cando
se empeza realmente a usar en Europa tardando en desprazar ao pergameo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Segundo Lucien Febvre e Henri-Jean Martin, as análises
microscópicas amosan que para confeccionar o papel se tecían fibras de cáñamo
que ás veces se mesturaban con liño; desfacíanse nunhas pilas e <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>deixábanse macerar e fermentar en agua, para
conseguir una pasta moi fina, a base de golpeala. Formábase un produto de
fibriñas de celulosa que se depositaba nunha cubeta metálica a temperatura
constante, na que se introducía un tamiz rectangular constituido por filamentos
entrecruzados que compoñían unha trama. Segundo a disposición destes filamentos,
así eran as formas e así daban lugar a distintos tipos de follas, xa que con
este utensilio recollíanse as materias en suspensión que tiña a pasta de papel
e con elas se formaba unha fina película que se extendía sobre un fieltro para
secar. As follas resultantes prensábanse para alisalas e despois colábanse de
unha en unha.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYowcxT84rEu2CV3dE0s3O0KG4q5CSA5cIu_xX2GzFxUaPbCVnDh5yOW4cAHGkt_H4-a7K6WdfB_pOKWxLi2cCWo5VVMkUUJbwhSLaOv4-1LT4Mveg_-5B4Iy80cbkgJ_Q3oIMyTIzvPM/s1600/med.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="336" data-original-width="434" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYowcxT84rEu2CV3dE0s3O0KG4q5CSA5cIu_xX2GzFxUaPbCVnDh5yOW4cAHGkt_H4-a7K6WdfB_pOKWxLi2cCWo5VVMkUUJbwhSLaOv4-1LT4Mveg_-5B4Iy80cbkgJ_Q3oIMyTIzvPM/s320/med.jpg" width="320" /></a><o:p> </o:p></div>
<div class="MsoNormal">
A aparición do papel supuxo un feito de gran relevancia xa
que entre outras cousas era máis maleable, máis duradeiro e tamén máis barato; e
aínda que o formato de follas unidas xa existía cos pergameos (os <i style="mso-bidi-font-style: normal;">codex</i>) vai ser coa aparición do papel
cando ésta se extenda.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">A reproducción dos
codex (cadernos plegados, cosidos e encadernados, coñecidos</span> <span style="background-color: white;">desde o s I, pero que non se difundiron ata o
s. IV) ou de calquer outro documento facíase a man e qué mellor xeito de
imaxinalo que a través do libro </span><i>“El
nombre de la Rosa”</i><span style="background-color: white;"> onde podemos encadrar a figura dos monxes copiando
grandes libros.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;"> Neste senso, outro dos inventos de especial relevancia foi no
s.XV a imprenta da man de Guttenberg e aínda que desde os s. VII - VIII os
chineses, coreanos e xaponeses xa imprimían textos a través do uso de bloques de
madeira será a imprenta de Guttenberg a que introduza a impresión tipográfica
alfabética en Europa.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFYFdJAj7ODGLblZYWhexx_R1jHFkUZcp7TOqXwFdoBrGsPArt18DdEDM0Md_-UuX4-tR6M_u-7bAZel0VHG3mXfQsUdx6ArTCvE8YsEqW-lpORs-0wHPrgU555Vx_VEMAy7O1IJRta_U/s1600/gut.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="635" data-original-width="754" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFYFdJAj7ODGLblZYWhexx_R1jHFkUZcp7TOqXwFdoBrGsPArt18DdEDM0Md_-UuX4-tR6M_u-7bAZel0VHG3mXfQsUdx6ArTCvE8YsEqW-lpORs-0wHPrgU555Vx_VEMAy7O1IJRta_U/s320/gut.jpg" width="320" /></a><span style="background: white; color: #555555; font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 9.0pt; line-height: 107%;"><o:p> </o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-89573926674204223592018-04-19T12:16:00.004+02:002018-12-05T11:47:59.608+01:00ARXERIZ E TOR NA MUSEUM WEEK<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNWwroid3Au2C5_6ce3LTHKfEErhy3-nB224S5BfQsOL_90BKvDl9ISgoHm4jONIOWHICKz_XEaBWGxx5MhZteTE8VHmxcN5zNlRuwApSjhvPQvP8y5g6rYnCoHzcobyKvgxLlOPY734Y/s1600/Facebook-Cover-MuseumWeek_2018_en.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="593" data-original-width="1600" height="118" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNWwroid3Au2C5_6ce3LTHKfEErhy3-nB224S5BfQsOL_90BKvDl9ISgoHm4jONIOWHICKz_XEaBWGxx5MhZteTE8VHmxcN5zNlRuwApSjhvPQvP8y5g6rYnCoHzcobyKvgxLlOPY734Y/s320/Facebook-Cover-MuseumWeek_2018_en.png" width="320" /></a></div>
O Ecomuseo de Arxeriz e a Rede Museística Provincial participan, unha vez máis na MueumWeek, unha iniciativa que se desenvolverá entre o 23 e 29 de abril e que ten como finalidade a difusión, nas redes sociais, do contidos dos centros museísticos de todo o mundo.<br />
<br />
<span style="color: #222222; font-family: "georgia" , "times" , "times new roman" , serif;"><span style="background-color: white; font-size: 19px;">Máis información en <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lemos/2018/04/19/arxeriz-tor-participaran-semana-mundial-museos/0003_201804M19C11991.htm" target="_blank">La Voz de Galicia. Edición Lemos</a></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigCkEKvewKxPj206taYQ3ZpHmrKbR20HfOopeOW3h2m1g-Tg5I8vfM1LmjxxMqJexV7EDp1uFL9celyEabk_SNC04qdJYZaKat6DdeocnOsZbh3chM28-471jf-Wzr-jRreHwwFy0Rh90/s1600/logoMW.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="850" data-original-width="850" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigCkEKvewKxPj206taYQ3ZpHmrKbR20HfOopeOW3h2m1g-Tg5I8vfM1LmjxxMqJexV7EDp1uFL9celyEabk_SNC04qdJYZaKat6DdeocnOsZbh3chM28-471jf-Wzr-jRreHwwFy0Rh90/s320/logoMW.png" width="320" /></a></div>
<br />Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-10086072042895391502018-03-25T16:55:00.001+02:002018-12-05T11:47:35.931+01:00DOMINGO DE RAMOS<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKX5PJp62grwmeT0QuXQmAMqJUsyCVMyDAXD2LklrLb0Z4dbABSugUld4k2sktQE12PAevQWwyY5zw6dhuA2DNnMImLDUCFzQnMZ_vP647iccFvNnmfss3TLUOeozV8yCZYd7R2iWlcVw/s1600/Entry_Into_Jerusalem_Pedro_Orrente_c1620.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1038" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKX5PJp62grwmeT0QuXQmAMqJUsyCVMyDAXD2LklrLb0Z4dbABSugUld4k2sktQE12PAevQWwyY5zw6dhuA2DNnMImLDUCFzQnMZ_vP647iccFvNnmfss3TLUOeozV8yCZYd7R2iWlcVw/s320/Entry_Into_Jerusalem_Pedro_Orrente_c1620.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Entrada de Jesús en Jerusalén de Pedro de Orrente (1620)</td></tr>
</tbody></table>
O Domingo de Ramos é o primeiro día da Semana Santa, día no que os cristiáns conmemoran a entrada de Xesús en Xerusalén.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggyA0wj6aHc962uhmJAQP_J4c6FlmDHe_0mBt6TS2-FaTck81iTWgBf9PvH5wESTllXlugKMu3PSpc4cwiQgZ8jkjSBJmkEk63pe2UeNMB-myz6Drl8UvZzyVLddDCqU_by0ZPkdRhXRE/s1600/IMG_20180324_162756.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggyA0wj6aHc962uhmJAQP_J4c6FlmDHe_0mBt6TS2-FaTck81iTWgBf9PvH5wESTllXlugKMu3PSpc4cwiQgZ8jkjSBJmkEk63pe2UeNMB-myz6Drl8UvZzyVLddDCqU_by0ZPkdRhXRE/s320/IMG_20180324_162756.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Olea europaea</i></td></tr>
</tbody></table>
Ata non fai moitos anos, en tódalas parroquias da contorna, veciños e veciñas, e sobre todo nenos e nenas, achegábanse á igrexa cun ramo vexetal para que fose bendecido polo curra da parroquia.<br />
Estes ramos adoitaban ser de loureiro <i>Laurus nobilis</i> ou de oliveira <i>Olea europaea</i>, aínda que tamén había ramos <i>"con ruda, loureiro, mirto, oliveira e outras plantas"</i> (Mariño Ferro, X.R.; González Reboredo, X.M.; <i>Dicionario de etnografía e antropoloxía de Galicia, </i>2010, pp.394).<br />
Antonio Fraguas e Fraguas en <i>"La Galicia insólita. Tradiciones gallegas"</i> apunta que os homes levaban un ramo de oliveira e <i>"Las mujeres preparaban un ramo grande, algunas exageradamente grandes, casi como un haz, en el que se juntaba ruda, oliva, acevo, pau de San Gregorio, laurel, laurel real, mirto, y otras plantas." </i>(Fraguas y Fraguas, A.; 2001, pp.104).<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5B8NG5g6VMPIhPeO5qfFMK_bfFj6wo3pulVQhgN6mRC0FkHbNPVnWML9XXl0qngoc74hpuqE5fI34lOdYefaYnGNGWqJJVLqFGVHAd-CkJewvpLPXhQzr83SpJSGqyOoXEVjmaIq_FNQ/s1600/IMG_20180324_163352.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5B8NG5g6VMPIhPeO5qfFMK_bfFj6wo3pulVQhgN6mRC0FkHbNPVnWML9XXl0qngoc74hpuqE5fI34lOdYefaYnGNGWqJJVLqFGVHAd-CkJewvpLPXhQzr83SpJSGqyOoXEVjmaIq_FNQ/s320/IMG_20180324_163352.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Laurus nobilis</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Esta celebración moito cambiou, "<i>Perdeuse a competitividade entre os mozos, que se presentaban na igrexa ás veces con árbores. Pola contra, as mozas non os levaban tan altos, pero soíanos adornar con fitas, papeliños de cores, flores, laranxas,... Había bisbarras que ademais portaban pólas de romeu, ruda, buxo, acevo,..." </i>(González Pérez, C.; 1992, pp.68).<br />
Este ramos gardábase nas casas durante todo o ano e era utilizado, por exemplo, cando había unha treboada, para botar no lume e escorrentalo fume. Tiña a función de protexer leiras, casas, cortes, hórreos, de espantar o mal fario, a mala sorte e tódolos perigos e males.<br />
<br />
<i>"Nalgunhas parroquias os nenos levan a bendicir unha rama de acevo, que logo usan para afalar o gando" </i>(Mariño Ferro, X.R.; González Reboredo, X.M.; 2010, pp. 394); por iso tiña que ser ben grande e dereitiño coma unha vela.<br />
<br />
Así recolle estes usos Antonio Fraguas:<br />
<i>"El "Ramo" se guardaba en casa para bendecir los campos y para quemar unas cuantas ramitas cuando truena. En Oirós (Villa de Cruces), las hierbas del ramo se echan en las fincas para que produzcan más y otras se ponen en las cuadras para guardar los animales. En las cuadras después de bendecirlas, se colocaba detrás de la puerta un ramo de olivo. En Padrón se bendicen las tierras con el agua bendita de Pascua con las siguientes palabras:</i><br />
<div style="text-align: center;">
<i> Dios te bendiga, fruto,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>toupas e ratos salten de ti,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>que a auga da Pascua</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>pasou por aquí.</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>El "Ramo" podía ser empleado también para bendecir ciertas enfermedades del ganado (...)"</i></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHnyDlRX_9xsh5E-V1j1alweVOKA0Rdap32LYd1OrH4erzcMU0ZjtRssFOR8kr9LPgP84CHfz4mo_cjuvcFVJWYJHHg6g_FeL-TIKn4bH9TMTZrkqvYQX7Q0n4kOy3OmUt5bHQNQAwUPE/s1600/IMG-20180325-WA0000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="492" data-original-width="748" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHnyDlRX_9xsh5E-V1j1alweVOKA0Rdap32LYd1OrH4erzcMU0ZjtRssFOR8kr9LPgP84CHfz4mo_cjuvcFVJWYJHHg6g_FeL-TIKn4bH9TMTZrkqvYQX7Q0n4kOy3OmUt5bHQNQAwUPE/s320/IMG-20180325-WA0000.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">OLLAR GALICIA. FOTOGRAFÍA ANTIGA.<br />
Domingo de Ramos, Pontevedra, 1960.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
Os ramos fóronse substituíndo paseniñamente polas palmas, a maioría delas procedentes do Levante ou das Illas Canarias, que se chegaron a converter nun símbolo de estatus, xa que eran as familias pudentes as que podían permitirse agasallar ós pequenos da familia cunha palma para que levasen á misa o día no que toda a veciñanza acudía coas súas mellores galas.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBpnEzIJfBKi-RbDxBc1lBMnSfbVHfS4e1C_siHDD3t3isWUU1XRoGzXp1Lzpr2yLytzC1r2cgYwThnKJucUr5eJG1ByiiYVv0QgHgVGRZsA7byhn0E3h18cxZGyMysyYJMDsBW5M2o7c/s1600/palma.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="567" data-original-width="756" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBpnEzIJfBKi-RbDxBc1lBMnSfbVHfS4e1C_siHDD3t3isWUU1XRoGzXp1Lzpr2yLytzC1r2cgYwThnKJucUr5eJG1ByiiYVv0QgHgVGRZsA7byhn0E3h18cxZGyMysyYJMDsBW5M2o7c/s320/palma.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-54340714279217217592018-02-22T08:37:00.003+01:002018-12-05T11:46:57.444+01:00BUSCAN EN ARXERIZ O RASTRO DOS CEREAIS CULTIVADOS E CONSUMIDOS POLOS HABITANTES DO CASTRO<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1IuBua4ALIc-8GduH825Kw1UNeeGZbU6jONnOLyKVGfpgdf0aqBwy3JuJa135STdnN57zpPGqvf3Y7XKNETcjs9BfuY31pIeNuR5m4HXzCoYH5nigl4ajz6o0MFi90_yracsJwnOEIQs/s1600/20170928_122916.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1IuBua4ALIc-8GduH825Kw1UNeeGZbU6jONnOLyKVGfpgdf0aqBwy3JuJa135STdnN57zpPGqvf3Y7XKNETcjs9BfuY31pIeNuR5m4HXzCoYH5nigl4ajz6o0MFi90_yracsJwnOEIQs/s320/20170928_122916.jpg" width="320" /></a>No <a href="http://ecomuseodearxeriz.org/" target="_blank">Ecomuseo de Arxeriz</a> estase a utilizar unha "técnica de investigación que non se empregara con anterioridade en ningún xacemento arqueolóxico do sur da provincia. O método coñécese como análise macrobotánica e a súa finalidade é detectar restos das sementes e plantas - principalmente cereais- que foron cultuvadas e consumidas polos habitantes deste asentamento.</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
(...)</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyRQ2x8aM3zCdjed1-H3ePflYDKiw3dR7pWsctzrCRjwtieOsnobxsE1xYpu74WNcDvQ-S06YUwiA_jFPcbU_DCJ30jX-jVB3kzBXOBWtYiCEEMwWx8L5RaLn19a529XMlFXdAiHP_D50/s1600/20170928_123753.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyRQ2x8aM3zCdjed1-H3ePflYDKiw3dR7pWsctzrCRjwtieOsnobxsE1xYpu74WNcDvQ-S06YUwiA_jFPcbU_DCJ30jX-jVB3kzBXOBWtYiCEEMwWx8L5RaLn19a529XMlFXdAiHP_D50/s320/20170928_123753.jpg" width="240" /></a>As mostras de terra, por outra parte, non se recolleron só no chan dos antigos graneiros senón tamén noutras partes do castro. Ademais de obter datos sobre as plantas cultivadas, os investigadores esperan tamén conseguir mostras de vexetación silveste desa época."</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
Noticia completa en <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/agro/2018/02/22/buscan-arxeriz-rastro-cereales-cultivados-consumidos-habitantes-castro/0003_201802M22C2993.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a></div>
<br />
<br />Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-69871877451255513232018-02-17T18:25:00.000+01:002018-12-05T11:46:32.797+01:00A TÉCNICA DE FLOTACIÓN NO CASTRO DE ARXERIZ<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Cando se está a levar a cabo un proceso de escavación
téndese a pensar que os únicos materiais que se recollen son aqueles que
aparecen de xeito ben recoñecible como anacos de cerámica, líticos, metais,
etc; pero hai outros materiais como as sementes, os carbóns ou restos de
madeira, que aportan moita información e que para recollelos é preciso utilizar
unha técnica algo diferente.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Neste caso imos falar da técnica de flotación: que é, en qué
consiste ou cal é o seu cometido.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Primeiro de nada temos que saber que os restos de plantas
carbonizados como sementes, madeira, etc. se
poden conservar miles de anos e, aínda que se consideran “<b>artefactos macrobotánicos</b>” (visibles a
simple vista), para recollelos requírese da aplicación de técnicas adicionais
como a <b>FLOTACIÓN,</b> utilizada polos
arqueólogos no campo.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A flotación, basicamente, procura separar
a matriz de solo dos restos de plantas que flotan na superficie; é decir, separa a terra daqueles outros materiais que non o son, tal como as sementes, e esto é posible porque os sedimentos en
sí non flotan, caso contrario aos restos de plantas carbonizados que quedan
suspendidas na superficie, xa que son menos densos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Esta simple e eficaz
técnica permite aos arqueólogos recuperar certos restos que aportarán unha
perspectiva distinta, por exemplo, sobre a dieta ou o uso de plantas en xeral nas
antigas sociedades. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>Flotación manual</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnbADEuyd8BZETFTCgKGKXlDS-6e5wA8ao2Mpp81IoP_Qa19SKEupen_A2ciwfB58Hmkhz8MoARma1YFxq0yev312UNd0QsnRFteh0SkJg0j0h5HA-tEX-VHdsED0JB-2_xJc9UkuWZsY/s1600/3437164_orig.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="467" data-original-width="512" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnbADEuyd8BZETFTCgKGKXlDS-6e5wA8ao2Mpp81IoP_Qa19SKEupen_A2ciwfB58Hmkhz8MoARma1YFxq0yev312UNd0QsnRFteh0SkJg0j0h5HA-tEX-VHdsED0JB-2_xJc9UkuWZsY/s320/3437164_orig.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Unha das técnicas máis básicas de flotación é a manual: os
sedimentos ou restos de solo son colocados nunha cubeta á que se lle engade
agua, arremolinando o seu contido, logo vértese con coidado nun tamiz, no
cal se capturan as partículas máis
lixeiras, mentras os restos máis pesados quedarán na cubeta.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Esta técnica soe ser económica e fácil de instalar pero pode
levar moito tempo e man de obra
intensiva, polo que non se recomenda no procesamento de sedimentos que presentan
mostras moi grandes.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><b>Máquinas de flotación</b></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><b><br /></b></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu-pIAU-rMGPAJO1_dD7od2uSLG9MTNM73g_gcRQNQIIyELXAtdYt53PcFHR5xpTPSXBlEcPioZoDLnPXY8R7anFAutfWYpNhMM0_8_Qh63jSr4IBKnEEIZ0SHGhIOkjMZqhNiZ1GlxFQ/s1600/20170928_125735.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu-pIAU-rMGPAJO1_dD7od2uSLG9MTNM73g_gcRQNQIIyELXAtdYt53PcFHR5xpTPSXBlEcPioZoDLnPXY8R7anFAutfWYpNhMM0_8_Qh63jSr4IBKnEEIZ0SHGhIOkjMZqhNiZ1GlxFQ/s320/20170928_125735.jpg" width="320" /> </a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Outra das técnicas é
mediante o uso de <b><u>Máquinas de Flotación</u> </b>, máquina que foi
usada para os sedimentos do <b>castro de Arxeriz. </b>Funcionan como un
sistema de criba integral que permite recuperar todo o material arqueolóxico e
bioarqueolóxico de pequeno tamaño. A auga pode obterse da rede ou mediante
bombeo, por exemplo dun río; se é escasa
pódese reutilizar ao longo dunha xornada de traballo mediante un sistema
cerrado. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="text-align: justify;">A malla interior onde
se lava o sedimento soe ser de 1 mm aínda que se aconsella mellor de 0,5 mm; a
malla exterior onde se recolle a fracción que flota debe ser preferentemente de
0,25 mm.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
É importante revisar os residuos da flotación (a fracción
que non flota e que queda lavada no interior da máquina) xa que nela quedan
materiais arqueolóxicos diversos (restos líticos e cerámicos en xeral,
microfauna, carbóns que non flotaron, etc). Para elo é habitual secalo e cribalo en varias fraccións utilizando unha torre de cribas de varios tamaños.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQr1Ggufb4oiIbltyNMfeMbj1DITDXEB1wxI2T4KLsmdz08pxwmWa1lvGfMbWIY2d-dNjb8-gh5ydid4NXfZ5GpQSD6Sk9IpFoF51Taxcv4FiobC7WzYQ_6jQ9txpkvowxzygJgzHMvbc/s1600/20170928_123737.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQr1Ggufb4oiIbltyNMfeMbj1DITDXEB1wxI2T4KLsmdz08pxwmWa1lvGfMbWIY2d-dNjb8-gh5ydid4NXfZ5GpQSD6Sk9IpFoF51Taxcv4FiobC7WzYQ_6jQ9txpkvowxzygJgzHMvbc/s200/20170928_123737.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0pdpiJk5jEEkXJ7veYUCY-hz5g8guykd3QnJ49_Nqf-4wQm41BQRVG4ACJwRimcDRqlbS9eXm18UL6D1GTx5b3YLm22Udtu_1IooXVccP87ejeuLQJW_SrSSoOWOV1VJdnaCyGnxrZs/s1600/20170928_123753.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><br /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsS-Qpacs5U_iy13pg6ymg5m0sC1iKyjiQg-XNSljzDiDEFOzgGenCc5er0TkLf3ALAA-6PqZD327VEa5Sf1VL-ZHFcDSQwuErQdLdhVLGWXbSUnMMigSa_eJy6N8vSiZUYm0HEWNcLHk/s1600/20170928_122916.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsS-Qpacs5U_iy13pg6ymg5m0sC1iKyjiQg-XNSljzDiDEFOzgGenCc5er0TkLf3ALAA-6PqZD327VEa5Sf1VL-ZHFcDSQwuErQdLdhVLGWXbSUnMMigSa_eJy6N8vSiZUYm0HEWNcLHk/s200/20170928_122916.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<!--[endif]--><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<a href="http://clarissacagnatoespanol.weebly.com/uploads/1/4/4/5/14451102/8864584_orig.jpg?298"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;"><v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape alt="Picture" href="http://clarissacagnatoespanol.weebly.com/uploads/1/4/4/5/14451102/8864584_orig.jpg?298" id="Picture_x0020_1" o:button="t" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 186pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 279.75pt;" type="#_x0000_t75">
<v:fill o:detectmouseclick="t">
<v:imagedata o:title="Picture" src="file:///C:\Users\sonia\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg">
</v:imagedata></v:fill></v:shape></span></a><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Despois de flotar o solo, extráense dous
tipos de mostras:<br />
- A fracción pesada composta de rochas, ósos e
outros materiais máis pesados.<br />
- A fracción lixeira composta de restos lixeiros de
plantas, tales como madeira e sementes, así como ósos pequenos. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
As mostras
colócanse á sombra para secar e unha vez secas son enviadas a un laboratorio
para a súa análise.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>¿Qué podemos atopar?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0pdpiJk5jEEkXJ7veYUCY-hz5g8guykd3QnJ49_Nqf-4wQm41BQRVG4ACJwRimcDRqlbS9eXm18UL6D1GTx5b3YLm22Udtu_1IooXVccP87ejeuLQJW_SrSSoOWOV1VJdnaCyGnxrZs/s1600/20170928_123753.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0pdpiJk5jEEkXJ7veYUCY-hz5g8guykd3QnJ49_Nqf-4wQm41BQRVG4ACJwRimcDRqlbS9eXm18UL6D1GTx5b3YLm22Udtu_1IooXVccP87ejeuLQJW_SrSSoOWOV1VJdnaCyGnxrZs/s200/20170928_123753.jpg" width="150" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Os materiais que podemos atopar son por exemplo madeiras
carbonizadas que aportan información sobre o tipo de madeira usada, preferencias, etc. restos carpolóxicos (sementes, grans de plantas cultivadas) que ofrecen
información sobre a agricultura no pasado; sementes de plantas silvestres que proporcionan datos sobre a recolección e sobre as malas herbas e, indirectamente,
sobre o procesado dos cereais e as prácticas agrarias; elementos da palla do
cereal; froitos enteiros ou partes deles como belotas, raíces, talos, fragmentos
de follas, flores, ... </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Este tipo de traballos son moi importantes porque permiten
recoller certo tipo de materiais que, unha vez estudiados no laboratorio,
aportarán unha grande información sobre moitos dos aspectos da sociedade á que
pertenzan.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>No castro de Arxeriz</b> lévaronse a cabo estes traballos,
utilizando a máquina de flotación arriba exposta, coas mostras de materiais que
os arqueólogos foron recollendo durante as distintas campañas de excavación.<br />
Teremos que agardar para ver os resultados.<o:p></o:p></div>
Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-89580521747282814782018-02-07T09:17:00.002+01:002018-12-05T11:46:04.521+01:00OS CASTROS DO CAMIÑO DE INVERNO ALIARANSE PARA ATRAER PEREGRINOS"Os promotores dos proxectos arqueolóxicos que se desenvolven nos castros de Cereixa - no concello da Pobra do Brollón - e Arxeriz - no Saviñao - teñen previsto manter o mes próximo unha serie de reunións co fin de planear iniciativas para reforzar a relación destes enclaves co Camiño de Inverno.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKR7j1HS8gPiD3hfZK8_ZNuzfwzfn4HiZmml8hbJsEiuvEcxyIqJtzqgmcp6B-wOtD5KHz8Jfw_E7wkeMBH-YCCA4LDC6YzsG3EzbB9xIfI90ajJR_xUCozZvKS6hNyswG7VzvE2Zcu5U/s1600/YUN00071.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKR7j1HS8gPiD3hfZK8_ZNuzfwzfn4HiZmml8hbJsEiuvEcxyIqJtzqgmcp6B-wOtD5KHz8Jfw_E7wkeMBH-YCCA4LDC6YzsG3EzbB9xIfI90ajJR_xUCozZvKS6hNyswG7VzvE2Zcu5U/s320/YUN00071.jpg" width="320" /></a></div>
Noticia completa <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lugo/portomarin/2018/02/05/castros-camino-invierno-aliaran-atraer-peregrinos/0003_201802L5C2991.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-15530104566254035712018-01-20T08:29:00.002+01:002018-12-05T11:45:31.841+01:00ESTATÍSTICAS 2017 DO ECOMUSEO <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqvNY0YKI-NN6tXfwSyCxqaTOO_Ge45c6YzFW3GYNFS6_AF3hzoo_yTu4gDV4jcclriVtk3HWII814COTmaEdHM6lNY7wJTN6h-8b50ma8yPiGaOjgerwBMYrGrxTmQM8DvlRGaOH9E4I/s1600/Captura.PNG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="582" data-original-width="1024" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqvNY0YKI-NN6tXfwSyCxqaTOO_Ge45c6YzFW3GYNFS6_AF3hzoo_yTu4gDV4jcclriVtk3HWII814COTmaEdHM6lNY7wJTN6h-8b50ma8yPiGaOjgerwBMYrGrxTmQM8DvlRGaOH9E4I/s400/Captura.PNG" width="400" /></a></div>
<br />
"Ó longo do 2017, pasaron polas nosas instalacións un total de 5804 persoas. O 64% dos visitantes eran de Galicia, na súa maioría -un 44%- da provincia de Lugo"<br />
<br />
Noticia completa en <a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lemos/2018/01/20/ribeira-sacra-vuelca-fitur-tras-record-visitas-2017/0003_201801M20C1992.htm" target="_blank">La Voz de Galicia</a>Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-12241101142436054152018-01-18T15:31:00.001+01:002018-12-05T11:45:01.605+01:00LUME E TRADICIÓNO lume é un elemento fundamental na cultura popular galega, estando presente en tódalas estacións do ano e relacionándose con diversos rituais e festividades; elemento que nos une a unha gran variedade de poboacións dispersas polo planeta.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsPfhru0Ee4tWe0-Tp96YAgbEQRxidtHWyouD62EV0qKqUzC4hWzIkVFh97vf3HP93Ra0vUku0GRNIayIbD2vg8nRvBIUpnv69z9VenrvSsQCY_0Zm4qEX1eMULu4b4OJgJVaF-vlT2sU/s1600/IMG-20180118-WA0003.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsPfhru0Ee4tWe0-Tp96YAgbEQRxidtHWyouD62EV0qKqUzC4hWzIkVFh97vf3HP93Ra0vUku0GRNIayIbD2vg8nRvBIUpnv69z9VenrvSsQCY_0Zm4qEX1eMULu4b4OJgJVaF-vlT2sU/s320/IMG-20180118-WA0003.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fogueira de San Xoán</td></tr>
</tbody></table>
Así o recolle Manuel Cabada Castro no seu
artigo “<i>Da anterga sacralización do lume
ó actual ritual da queimada</i>” (GRIAL nº129, 1996, 43-70) onde fai un repaso
polos distintos rituais nos que está presente, dende o lume novo, o magosto, o
tizón de Nadal, o lume do antroido, o lume coresmal, o lume de maio, as
fogueiras de San Xoán ata a antiga e actual queimada. Neste mesmo artigo
conclúe que “(...) pódese dicir que na cultura galega tradicional o simbolismo
do lume ten unha presencia central e constante ó longo de todo o ano. O lume é
vivido como sagrado, símbolo de vida, con eficacia purificatoria e protectora
en moi variadas dimensións do existir individual e grupal.”<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="GL">Nisto tamén concorda Carmelo Lisón Tolosana en
“<i>El fuego: permanencias y variaciones
enigmáticas</i>” (<i>El fuego. Mitos, ritos
y realidades, </i>1995, 25-41) onde recolle que o lume era utilizado como
protector de persoas, animais e casas; contra meigallos e mal de ollo; pra
“queimar a fada”, “o mal de araña”, “do aire” e “o enganido”.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="GL">Xosé Ramón Mariño Ferro e Xosé Manuel González
Reboredo no seu <i>Dicionario de etnografía
e antropoloxía de Galicia </i>(2010, 180 ) sinalan que “Os historiadores e
etnógrafos, así coma algúns amantes das tradicións locais, tenderon a
interpretar estes rituais ígneos como unha lembranza de vellas crenzas pre ou
protohistóricas, concretamente relacionados cun pretendido pasado celta de
Galiza.”<o:p></o:p></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvmOwtw6o8hTu3UatqGFQPHW_LLIQ1GzEtpxXh7K32pBe0dhwWyHu8n3VoiXC6tdCvafnYDUtT_2-J56Irb96IB_x37UUIZOmGfxHM8rdFzNTk-FBm_NAI2eiVjx0E3GMne6uiZvsuLTQ/s1600/FACHAS+ARDENDO.tif" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="720" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvmOwtw6o8hTu3UatqGFQPHW_LLIQ1GzEtpxXh7K32pBe0dhwWyHu8n3VoiXC6tdCvafnYDUtT_2-J56Irb96IB_x37UUIZOmGfxHM8rdFzNTk-FBm_NAI2eiVjx0E3GMne6uiZvsuLTQ/s320/FACHAS+ARDENDO.tif" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fachós de Castelo (Taboada)</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
E así o recolle a “<i>Gran Enciclopedia Gallega” </i>na defición da palabra <i>folión</i>, onde Antonio Fraguas considera a
posibilidade de que sexa un culto pagano cristianizado (Tomo XIII, 123-125)</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="GL">Na Ribeira Sacra teñen moita sona tres
festividades nas que o elemento principal é o lume: o folión de fachas de
Vilelos, a queima das fachas de Castelo e a festa dos fachóns de Castro
Caldelas, rituais onde a poboación local segue a manter viva a tradición de
elaborar uns fachicos que alumearán a súa parroquia o día antes do patrón ou
patroa da parroquia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="GL">Nestes tres casos o lume convértese no
“anunciador” da gran festa, “(...) é o chamado <i>folión</i>. Celebrado a véspera da festividade, ao anoitecer. Foi
habitual en terras da provincia de Ourense e no sur de Lugo, e supoñía subir a
un lugar destacado da paisaxe parroquial, como un outeiro ou un castro, e alí
lanzar foguetes ou acender lumes que podían durar ata avanzada a noite.” (X. R.
Mariño Ferro, X. M. González Reboredo,2010, 180).<o:p></o:p></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT_rdWCPSErlT8bBCQ1Vnde5Zz5KhauRxy9aqAuQ15fQ7WEkO_iDL0JXPRfDtKdFEUHyL6Gmp72Om7bFBTe9aY0uzH3oAfgvrZcm19kfRneEknD9sL2hA6fR7JNd2lTUfZLRPwlTM4-6E/s1600/FACHQAS+DE+VILELOS+copia.tif" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1166" data-original-width="1600" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT_rdWCPSErlT8bBCQ1Vnde5Zz5KhauRxy9aqAuQ15fQ7WEkO_iDL0JXPRfDtKdFEUHyL6Gmp72Om7bFBTe9aY0uzH3oAfgvrZcm19kfRneEknD9sL2hA6fR7JNd2lTUfZLRPwlTM4-6E/s320/FACHQAS+DE+VILELOS+copia.tif" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fachas de Vilelos</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><span lang="GL">“De
noche y al compás de las gaitas, van los hombres ascendiendo lentamente y como
en procesión, llevando una luz en la mano, por las laderas del monte. Una vez
en la cima forman un círculo en torno a los que hande disparar los fuegos
artificiales, y mientras estos se queman, permanecen ellos graves y en
silencio, en la mano la luz encendida y presenciando el disparo de los cohetes
como si se tratase de una ceremonia importante”. (M. Murguía, Galicia (1888),
175).</span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span lang="GL"><br /></span></i></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmsJ7wVFAiNRfQB5Ol0LlrKK_eg3qmbHHH5hl_ccwsO0SIVo_lFQmwxtuQNJFUaw9NzCZwrAlL7rOZW1VHXDMyxR6quMOrytBdO-yK4bsA7_Xb4W93xx4bahGzBf81XadYvf-psr413PQ/s1600/IMG-20180118-WA0005.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="864" data-original-width="1296" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmsJ7wVFAiNRfQB5Ol0LlrKK_eg3qmbHHH5hl_ccwsO0SIVo_lFQmwxtuQNJFUaw9NzCZwrAlL7rOZW1VHXDMyxR6quMOrytBdO-yK4bsA7_Xb4W93xx4bahGzBf81XadYvf-psr413PQ/s320/IMG-20180118-WA0005.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">As Fachas de Castro Caldelas</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span lang="GL">Esa luz da que fala Manuel Murguía son os
atados vexetais ós que fai referencia X. M. Vázquez Rodríguez no artigo “<i>Cerimonias de véspera. Os folións na ribeira
sacra” </i>(Boletín do Museo Provincial de Lugo, nº8, 1997, 215-290):<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="GL">“<i>Os
atados vexetais secos (palla, madeira, piñas...), que se usaban a modo de teas
para alumarse na noite, son chamados co nome de “fachas” e as súas varinates
–“fachos”, “fachóns”, “fachicos”, “fachucos”, “fachuzos”, etc. -. O uso de
fachas era común en numerosos folións nocturnos na Ribeira Sagrada, estando
estas na súa maioría construídas con agucios. Os agucios son os talos dunha
planta coñecida en galego como abrótega, abondosa en montes baixos, e que unha
vez recolleitados cando están secos e atados a un pao revestíndoo,
prendíaselles lume, sendo a cobustión lenta polo que a iluminación era
prolongada. Para elaborar as fachas utilízase ademais a “palla longa” das
malladoras, atada a un pau cando o tamaño da facha era grande, á que se lle
podían engadir “gamós” ou agucios.”</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="GL"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQs-QJH3YVVpdLREF5h1wftnzuf7CJD4LLn2Ci2Bt-RMOmtotRFSbFVu3LUGcy6c0HDCy_yMzLaKVe_wgK8lAztmtYrL9og0OXulZ9LkjADYjt68XBKVrV2ccu3Zr-C8i5pD_KcrqYAWs/s1600/agucios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="567" data-original-width="756" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQs-QJH3YVVpdLREF5h1wftnzuf7CJD4LLn2Ci2Bt-RMOmtotRFSbFVu3LUGcy6c0HDCy_yMzLaKVe_wgK8lAztmtYrL9og0OXulZ9LkjADYjt68XBKVrV2ccu3Zr-C8i5pD_KcrqYAWs/s320/agucios.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Agucios no castro de Arxeriz (O Saviñao)</td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo2; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="GL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><b><i><span lang="GL">O folión de fachas (Vilelos, O
Saviñao)</span></i></b><span lang="GL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">Celébrase no mes de
setembro, na véspera da festa da parroquia. Os veciños de Vilelos confeccionan
as fachas con agucios que recollen previamente no mes de agosto, cando estes
están ben secos. Elaboran varias fachas para subir ó castro, e un par delas de
grandes dimensións que quedan chantadas no campo da festa, ó pé do castro da
Besta.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2m9ClQs2OXjuIJmDSId_2fYYPD0LX6qOXeORjXdauApGBpfxRzDrALZO0Y49z3aowdD6Xe67fHbuAXY9FwFwjkLJuQgDadcMRv5dlXF6ryLPiOvZGy48mIYdONpSutW5JsBYSq3UEMzo/s1600/ATANDO+AGUCIOS.tif" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="720" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2m9ClQs2OXjuIJmDSId_2fYYPD0LX6qOXeORjXdauApGBpfxRzDrALZO0Y49z3aowdD6Xe67fHbuAXY9FwFwjkLJuQgDadcMRv5dlXF6ryLPiOvZGy48mIYdONpSutW5JsBYSq3UEMzo/s320/ATANDO+AGUCIOS.tif" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Atado de agucios </td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">Arredor das doce da
noite, comezan a prenderse as fachas individuais e veciños e público comezan a
procesión cara a cima do castro, acompañados por un grupo de música tradicional
rodean a croa do castro varias veces e volven ó campo da festa para prender as
fachas maiores, e namentres arden actúan outro par de grupos musicais e
sérveselles ós asistentes queimada e rosca con queixo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL"><br /></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="mso-list: l1 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="GL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><b><i><span lang="GL">Queima das fachas (Castelo,
Taboada)</span></i></b><span lang="GL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">Esta celebración
ten lugar a véspera da festa da parroquia de Castelo, no mes de setembro.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">Os veciños da
parroquia, normalmente cada casa, elaboran a súa facha, de grandes dimensións,
e chántanas na croa do castro, onde se sobe despois da cea que comparten no
campo da festa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">Cando rematan de
arder, báixase ó campo da festa, ó pé do castro, e unha orquestra ameniza a
velada ata ben entrada a madrugada.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL"><br /></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="mso-list: l1 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="GL" style="font-family: "symbol"; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><b><i><span lang="GL">Festas dos fachóns (Castro
Caldelas)</span></i></b><span lang="GL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">A diferencia das
dúas anteriores, a festa dos fachos de Castro Caldelas celébrase no mes de
xaneiro, mais tamén a véspera do día do patrón.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">Os veciños e
veciñas desta vila, na actualidade é o concello o encargado, elaboran un gran
facho que se coloca na praza diante da igrexa; e máis fachos de menor tamaño
para que os asistentes á celebración poidan portar e pasear con eles acesos
polas rúas do casco vello. O material vexetal utilizado neste caso é a palla,
para o que, na actualidade, hai que programar a sementeira, sega e malla do
pan, xa que é un cultivo que non abunda no noso rural.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">Ó comezo é habitual
que un folión (grupo de persoas que tocan un ritmo propio con instrumentos de
percusión e apeiros de labranza) dalgunha das parroquias do concello animen a
festa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">Ó rematar o
percorrido, acéndese o gran facho e tíranse a el os restos dos que quedan
ardendo. Namentres se queima sérvense chourizos asados con pan e viño, e un
grupo de música tradicional acompaña ós bailadores ata que remata a festa ó
apagarse o gran facho.<o:p></o:p></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnJmO0bDxlNHdN1FlLdO6qrwCEo7zfR5uUsFs1mzkOuvVYjtAV6JZgbUfL2wpyNVZesYIJXtcJqWtM0YCAfXQRQqYZwZeQvF8WG7kGJlGPTucGVomrlxsfIQpCjESigpEc0fu6vKCoi98/s1600/IMG-20180118-WA0004.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="972" data-original-width="1296" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnJmO0bDxlNHdN1FlLdO6qrwCEo7zfR5uUsFs1mzkOuvVYjtAV6JZgbUfL2wpyNVZesYIJXtcJqWtM0YCAfXQRQqYZwZeQvF8WG7kGJlGPTucGVomrlxsfIQpCjESigpEc0fu6vKCoi98/s320/IMG-20180118-WA0004.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gran facho final en Castro Caldelas</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span lang="GL">“<i>Olegario Sotelo Blanco describe en varios
traballos a “Festa dos Fachós”, á que tamén chama “procesión dos fachós” de
Castro Caldelas. Ó anoitecer comeza o desfile logo de concentrarse na entrada
da vila pola estrada de Ourense, este percorrido faise con fachóns de palla
acesos desde a praza do Prado, pasando polas rúas empedradas mentres as campás
da igrexa non deixan de tocar, ata voltar ó Prado onde se queimarán as tes
nunha gran fogueira diante do santuario, bailando arredor e ata saltando por
riba do lume, botando o fogo polo aire, rematan barrendo a borralla polo chan e
aventando as cinzas que logo serán estendidas polo pobo. Tamén se recolle que
unha bomba de palenque é o sinal do comezo da marcha, na que se cantan coplas
alusivas ó santo como “Viva San Sebastián, o bispo e o can”, ou “E a Marcela, e
a cadela...” entre outros vítores a persoas coñecidas da comunidade,
acompañadas no desfile por uns gaiteiros. Non falta a competitividade entre os
mozos por levar o fachón máis grande, superando os doce metros de altura algúns
exemplares no ano 1978.”</i> (Boletín do Museo Provincial de Lugo, nº8, 1997,
X. M. Vázquez, 228).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpLast">
<br /></div>
Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-12439182233881570252017-12-15T14:49:00.000+01:002018-12-05T11:44:37.819+01:00DECORACIÓNS MURAISNas últimas semanas estamos a recibir numerosas novas sobre unha das áreas máis esquecidas da arquitectura popular de Galicia en xeral e da Ribeira Sacra en particular.<br />
Dende o Ecomuseo de Arxeriz cremos que é algo moi positivo que se esté a poñer o foco de atención nunha tipoloxía de recebado específica e característica da metade sur da provincia de Lugo, o que agardamos que se traduza na súa valorización e posterior recuperación e conservación, ademais de que se converta na dignificación da tan esquecida e menosprezada arquitectura popular galega.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJwOeodG14x47FiM1hL0HkoksKYt31JsNO4cSrADeNv_7ICV-7GZSj-x5sIXUajM5ZfqrFrSAgR8-RyYP4oI8mgoL7rcgBrx1g8L4tVl2kcSvTx9rCeXVkxTLiG8kzojJ_00-nbfVYn38/s1600/fotos+encintados+1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="796" data-original-width="1212" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJwOeodG14x47FiM1hL0HkoksKYt31JsNO4cSrADeNv_7ICV-7GZSj-x5sIXUajM5ZfqrFrSAgR8-RyYP4oI8mgoL7rcgBrx1g8L4tVl2kcSvTx9rCeXVkxTLiG8kzojJ_00-nbfVYn38/s320/fotos+encintados+1.jpeg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Arxeriz antes da restauración </td></tr>
</tbody></table>
Manuel Caamaño Suárez (2006) define a arquitectura popular como toda intervención feita polo home sobre o medio natural co obxecto de modificalo para que, tendo en conta as súas demandas de carácter funcional, socioeconómico e cultural, se logren con esa modificación as mellores condicións para a vida humana" (CAAMAÑO, 2006).<br />
Polo tanto, esta arquitectura tradicional deberíase considerar unha parte do mesmo, que define e conserva un lugar, unha sociedade e unha cultura concretas; razóns suficientes para o seu estudo e conservación.<br />
A Fundación Xosé Soto de Fión, dende as súas orixes, traballa na recuperación deste patrimonio da cultura galega que se pode ver materializado no Ecomuseo de Arxeriz onde unha serie de intervencións, comezadas xa nos anos 90, deron como resultado a conservación dun importante conxunto arquitectónico e etnográfico: o pazo de Arxeriz e as súas construcións adxectivas.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaIwaO9pTcK3qXx4Qt2c1jK476bEi_h5v1hL58eyugFJQWnTux48LmdcPwDquRlWNBuTYYK2LC1V3Se1PnsinmqcVqUXxNlGmYEHiuFXqf0-F0mcrv7Da8U0ouhMxKTX2eKN9Btjm3_SQ/s1600/YUN00082.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaIwaO9pTcK3qXx4Qt2c1jK476bEi_h5v1hL58eyugFJQWnTux48LmdcPwDquRlWNBuTYYK2LC1V3Se1PnsinmqcVqUXxNlGmYEHiuFXqf0-F0mcrv7Da8U0ouhMxKTX2eKN9Btjm3_SQ/s320/YUN00082.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vista xeral do Ecomuseo de Arxeriz</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
No ano 1995 leváronse a cabo os traballos de restauración do edificio principal de Arxeriz no que aínda perduraban restos de cal nos muros.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6ACnOpElCnlycdnFH-JzqoIHXncjSEw2HtjCxKcrZpxLHf3UEt_27XSjKQPIjoSgIc4Dx7N9QUakv42muoJHc_Z2a6aC3KdWNJl_M4ZGMQ1EOijnEJSi3toKgeTzIoKjQF4MUVcWQLOk/s1600/fotos+encintados+2.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="784" data-original-width="1154" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6ACnOpElCnlycdnFH-JzqoIHXncjSEw2HtjCxKcrZpxLHf3UEt_27XSjKQPIjoSgIc4Dx7N9QUakv42muoJHc_Z2a6aC3KdWNJl_M4ZGMQ1EOijnEJSi3toKgeTzIoKjQF4MUVcWQLOk/s320/fotos+encintados+2.jpeg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Interior do pazo de Arxeriz (1995)</td></tr>
</tbody></table>
Debido ó mal estado do edificio procedeuse a retirar o piso e a cuberta e a limpar a fondo estes muros que posterioremente foron cubertos con morteiro de cal, utilizando o modelo máis sinxelo e abondoso na zona, trasladando ó interior do edificio un elemento común do exterior nestas construccións.<br />
<div>
No interior do pazo, no cuarto grande da casa dos escudos, e no muro lateral do pendello anexo, localízase esa mostra desta tipoloxía de decoración.</div>
No 1996 realizáronse os encintados exteriores no pendello, seguindo a pegada que aínda se conservaba neste muro, cubrindo as xuntas e as pequenas pedras con morteiro caleado ó xeito da zona, simulando perpiaños de certa calidade ó cubrir as partes do muro e os cachotes con amplas bandas de cal.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIz7cZ2ZoNA-fbz-WKJg-33cyOCJ3-Xu60nH5r7RfLO8obQaEl-B-RnbWKNQWzomMpkysAWMT0q5crYFJRsPhYPbcCytjRpc9PdTo7Fy4VU3S6wlFbGx8kuQ0i2AW0XSxZbVCZwZOy4a0/s1600/20171214_105202.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIz7cZ2ZoNA-fbz-WKJg-33cyOCJ3-Xu60nH5r7RfLO8obQaEl-B-RnbWKNQWzomMpkysAWMT0q5crYFJRsPhYPbcCytjRpc9PdTo7Fy4VU3S6wlFbGx8kuQ0i2AW0XSxZbVCZwZOy4a0/s320/20171214_105202.jpg" width="320" /></a>Aínda que sen elementos decorativos de carácter específico, o encintado nas paredes de Arxeriz, seguindo a sinuosidade do aparello irregular, dalle unha viveza ós muros que poñen unha nota de luz nas escuras pedras colocadas con tanto esforzo.<br />
Xaquín Lorenzo en "A Casa" (1982) fálanos do "cintado" como "un elemento estético" que non "soamente tapa as xuntas senón que dá unha apariencia de mais regularidade ás pedras da parede, ó facer resalta-las unións das pezas, non sempre dacordo coa realidade, sinalando algunhas inexistentes e suprimindo outras que poderían quebra-la harmonía desexada". E pon de manifesto que "é un dos poucos elementos das vivendas que as xentes do noso campo empregan como decoración" (LORENZO, 1982, 13).<br />
Esta só é unha das tipoloxías dos remates dos muros exteriores das construcións galegas, sobre todo das casas-vivenda.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbG__OxP0LH1bj7-n942B8TiTihiGUYLuTl-R_ka9ejRjYl4PY1xsXNWz8aDC6Y0wepTraBzGbN_DGyFQaTsDFwLsy3Cn6WKFD_b4o79BHgrplazaoOx3vOvYGNTrw7GWGxCts0IIRbk0/s1600/IMG_20160328_193023.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="961" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbG__OxP0LH1bj7-n942B8TiTihiGUYLuTl-R_ka9ejRjYl4PY1xsXNWz8aDC6Y0wepTraBzGbN_DGyFQaTsDFwLsy3Cn6WKFD_b4o79BHgrplazaoOx3vOvYGNTrw7GWGxCts0IIRbk0/s320/IMG_20160328_193023.jpg" width="192" /></a>Caamaño en <i>"As construccións da arquitectura popular. Patrimonio etnográfico de Galicia</i>" (2006) agrupa os acabados exteriores dos muros galegos en cinco tipoloxías diferentes: <u>muros vistos</u> (sen tratamento algún), <u>encintados</u> (resaltado das xuntas a base de bandas de recebo de barro caleado), <u>recebado con barro e caleado</u> (recebado con morteiro de barro e caleado ou pintado, de todo ou parte do muro), <u>revestimentos varios</u> (cunchas de vieira, lousas de xisto, tellas ou chapapote asfáltico) e <u>revestimento ornamental</u> (elementos puramente decorativos) (CAAMAÑO, 2006, 107).<br />
Esta última tipoloxía é a que, dende fai un par de anos, están a recoller un grupo de persoas sensibilizadas coa conservación do patrimonio e que, a través das redes sociais, están a difundir nos grupos <a href="https://redribeirasacra.blogspot.com.es/" target="_blank">Red Ribeira Sacra</a> e <a href="https://www.facebook.com/construcionsaudable/" target="_blank">Lenzos de Terra e Cal</a> .<br />
Na actualidade a Axencia de Turismo de Galicia asinou co Consorcio de Turismo da Ribeira Sacra un "Convenio de Colaboración para o Estudo e Investigación dos Esgrafiados na Ribeira Sacra" que ten por obxecto a "documentación e investigación do legado do esgrafiado na Ribeira Sacra como elemento diferenciador que culmine cunha publicación para a súa posta en valor e que sirva de base técnica das actuacións materiais que se poidan realizar nun futuro". Ademais de comezar coa "recuperación dos encintados/esgrafiados máis senlleiros e/ou de maior valor patrimonial danados polo paso do tempo e polos axentes corrosivos".<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxNVHIXM0VmscY2sSeqqolwbtkNa21AP49Fc8sdygreAjLz8Jz6ZDA3RC1MHmS8EsROucVxYst3kHmbuAdq9URlLZuf0hU8G7nCTuQRoxcaQNu2Xl1915PQoTu5iSn3rNjwnteUzeB5os/s1600/23737739_10155987795352806_9057562560538315065_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="1000" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxNVHIXM0VmscY2sSeqqolwbtkNa21AP49Fc8sdygreAjLz8Jz6ZDA3RC1MHmS8EsROucVxYst3kHmbuAdq9URlLZuf0hU8G7nCTuQRoxcaQNu2Xl1915PQoTu5iSn3rNjwnteUzeB5os/s320/23737739_10155987795352806_9057562560538315065_o.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Intervención convenio CT Ribeira Sacra e Axencia de Turismo de Galicia<br />
(foto Consorcio de Turismo da Ribeira Sacra)</td></tr>
</tbody></table>
O único estudo realizado ata o de agora é o de Lizancos Mora (1993): "<i>Debuxo e ornamentación na arquitectura do sur da provincia de Lugo</i>".<br />
Neste artigo investiga o que el mesmo denomina como "decoracións tradicionais de feitura popular a base de debuxos ou pinturas realizadas en cal sobre os elementos da arquitectura tradicional" ou "decoracións murais", nos concellos de Monforte, Sober e a Pobra do Brollón; e no que tamén apunta que se conservan "nos concellos de Ferreira de Pantón, Carballedo, O Saviñao, Chantada, Taboada, Palas de Rei, Monterroso, Guntín de Pallares, Portomarín e Antas de Ulla (...) en certas zonas do norte da provincia de Ourense ribeiráns co Sil" e "en áreas do sur ourensán raianas con Portugal" (LIZANCOS, 1993).<br />
Lizancos (1993) atopa tres tipos de sistemas de soporte empregados para gravar debuxos nas fachadas:<br />
<ol>
<li>Os pintados directamente sobre o muro.</li>
<li>Os pintados sobre o encintado que cubre as xuntas do muro.</li>
<li>Os pintados sobre unha capa de morteiro que cubre todo o muro.</li>
</ol>
<div>
Neste mesmo estudio presenta o tipo de material utilizado, sendo o maioritario o uso de morteiros de cal, barro ou cemento "Portland" de cor branca; aínda que tamén aparecen en negro, vermello, rosa e ocre. (LIZANCOS, 1993).</div>
<div>
Deduce que puideron ser realizados mediante patróns ou guías de cartón ou trazados a compás e, ademais, recolle tres tipoloxías:</div>
<div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMRySWHHdHqy3foggqaiS4AkbN4dJ1YhtkT6O0MbxQ8CigLScsr5Q5J0hGqWFb3_ZMRpLkWbYm4yVp-FgRcy2hN6OBv8Ov1T2tESTwwnt0lPEvLNZhtqaBIixAYOs_bqTyEx8zTmS3ehI/s1600/IMG-20171215-WA0006.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="960" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMRySWHHdHqy3foggqaiS4AkbN4dJ1YhtkT6O0MbxQ8CigLScsr5Q5J0hGqWFb3_ZMRpLkWbYm4yVp-FgRcy2hN6OBv8Ov1T2tESTwwnt0lPEvLNZhtqaBIixAYOs_bqTyEx8zTmS3ehI/s320/IMG-20171215-WA0006.jpg" width="192" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Restos de gran decoración na "Casa Grande"<br />
de Galegos, San Vicente de Castillón<br />
(Pantón)</td></tr>
</tbody></table>
<ul>
<li><u>Grandes decoracións</u>: Decoracións de grandes dimensións que aparecen en vivendas, casas grandes, igrexas e construcións adxectivas varias, que presentan composicións abstractas e xeométricas (simulación de perpiaños ou cachotería, pingas, follas, buxainas e óvalos).</li>
<li><u>Motivos illados</u>: Elementos individuais que aparecen en todo tipo de edificacións, excepto nas relixiosas, presentando motivos xeométricos, figuras animais, humanas, vexetais e diferentes obxectos e incluso letras.</li>
<li><u>Faixas e enmarques</u>: Debuxos lineais que destacan determinadas partes das vivendas presentándose como faixas horizontais ou verticais lisas ou decoradas, grandes enmarques, enmarques de ocos, linteis... </li>
</ul>
</div>
<div style="text-align: left;">
Atopámonos con gran dificultade para poder datar este tipo de manifestacións artísticas, podendo aseverar que o seu declive, coma o da arquitectura tradicional en xeral, comezou a partires dos anos 50 e 60 cando o proceso de abandono do rural botou a andar e que en pleno século XXI parece que aínda lle quedan folgos. Por iso mesmo é de vital importancia conservar o legado dos nosos devanceiros que resistiu os embates do tempo ata os nosos días.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz9Pbk7VMA8kfge-sjWoYEw-MtncA8tY5sAvcMdUu_c_TCkf8IuE_RgToFK7gerR6x5Hb8y_6qpS2OOHLucj_h9zriIACGbRSHgLgCLwo34woGd8oWqNrYnd_8BVE5gHylvweZp1W-aBI/s1600/fotos+encintados.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="782" data-original-width="1202" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz9Pbk7VMA8kfge-sjWoYEw-MtncA8tY5sAvcMdUu_c_TCkf8IuE_RgToFK7gerR6x5Hb8y_6qpS2OOHLucj_h9zriIACGbRSHgLgCLwo34woGd8oWqNrYnd_8BVE5gHylvweZp1W-aBI/s320/fotos+encintados.jpeg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Restos de decoracións murais en Arxeriz antes da súa restauración</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<br />Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-392254953815289984.post-54772965633917708032017-11-15T18:07:00.000+01:002018-12-05T11:44:03.908+01:00OS CARACOCHOS<div style="text-align: justify;">
Imos falar dunha tipoloxía de cubetes que por estaren feitos dunha soa peza, un tronco de castiñeiro baleirado no seu interior, reciben o nome de caracochos. </div>
<div style="text-align: justify;">
Foron moi utilizados ata a primeira metade do século XX na zona vitivinícola que coñecemos como Ribeira Sacra, atopándose en calquera tipo de adega desde as máis sinxelas e pobres ata as adegas de casas grandes.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Un caracocho é, literalmente, un tronco de árbore oco; fundamentalmente están feitos de troncos de castiñeiros pola combinación de duración e facilidade de vaciado que ofrece esta madeira.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
O proceso de elaboración é sinxelo: a árbore córtase en lúa vella e coa savia baixa (normalmente en xaneiro) co fin de aproveitar a súa madeira nalgún aspecto construtivo (vigas, táboas,mobiliario, cubas,etc); resérvase unha parte do tronco para facer un cubete, segundo as necesidades e posibilidades de cada quen, que serviría para gardar o viño.</div>
<div style="text-align: justify;">
Estes cubetes teñen, entre outras características, seren distintos uns de outros tanto en capacidade como en forma exterior xa que non hai dous troncos iguais; así, na colección do Ecomuseo temos caracochos que van desde os 40 cm ata 90 cm de diámetro e desde 55 ata 1,20 cm de alto.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge-v8jBncCc445H_2lu4G-EV_AWfyMUp4-1SzV-RPrFinsdc6j_jym6RvlnRDjVdhncz6Hq74GxnCJS7fxiVNRV48XfqRQ7aOPGU70ftsHDIRM0mI5CPlFMUOVWQlm4csoDBHXUy0aqzE/s1600/20171115_143702.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge-v8jBncCc445H_2lu4G-EV_AWfyMUp4-1SzV-RPrFinsdc6j_jym6RvlnRDjVdhncz6Hq74GxnCJS7fxiVNRV48XfqRQ7aOPGU70ftsHDIRM0mI5CPlFMUOVWQlm4csoDBHXUy0aqzE/s320/20171115_143702.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Colección de caracochos do Ecomuseo de Arxeriz</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Esta técnica construtiva hai que encartala dentro dunha economía de subsistencia onde cada unidade familiar traballaba arreo para a mantenza da mesma e a ser posible obter un pequeno excedente co que intercambiar produtos ou ben ter acceso a outros bens. Utilizábanse tódolos elementos naturais do entorno para dotar a esa unidade dos elementos básicas cos que desenvolver a vida cotiá.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8cjh3ZKW0xMa4gZjsybIf9wqQuKLo71RQ1YdfYOrmw_MqW_shr7wivFqzgCqlvXa1QZvO_T9NxjIBf_IY6ZbsoQtwgr0TYh5k7BrUidnjId_ZvtMQMEvhxQhT2bOvffFG5K-z8skFgbk/s1600/20171115_143423.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8cjh3ZKW0xMa4gZjsybIf9wqQuKLo71RQ1YdfYOrmw_MqW_shr7wivFqzgCqlvXa1QZvO_T9NxjIBf_IY6ZbsoQtwgr0TYh5k7BrUidnjId_ZvtMQMEvhxQhT2bOvffFG5K-z8skFgbk/s320/20171115_143423.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Caracocho con arcos de ferro</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
O habitual era que un carpinteiro da zona fixese todo o proceso, desde o traballo de baleirar o tronco do castiñeiro ata ensamblar os tempos (a parte máis complexa). Para facer a peza seleccionábase unha parte do tronco cunhas características de certa uniformidade exterior e que estivese en bo estado, sen demasiadas feridas, nudos ou fendas e a partires de ahí iniciábase o proceso de baleirado comezando polas cabezas do tronco; as primeiras capas sácanse con cuñas de madeira e coa machada en forma de cuña e logo rematábase o baleirado con distintos tipos de aixolas ata deixar o interior uniformemente oco e cun grosor de entre 3 e 4 cm segundo a envergadura do cubete.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Logo está o proceso de pechar os extremos que reciben o mesmo nome que nos cubetes ou cubas de táboas, son os tempos: táboas feitas con un compás para teren un deseño e encaixe perfecto e que pechan as cabezas do caracocho formando un círculo e encaixando nun rebaixe, o garguelo, feito a 3 cm da boca do tronco (a táboa cunha parte semicircular denomínase rodo).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyeWP1iP5q7qEiRQJxN9Hv1MDYsf1gvCxNwKvDAUwkjKMZ2Xvt98BvYHr36fEVvB3xrLgIeNMXTsU6d6TUBB7YlioUkqwio5IWzKxcrdsdUi_lpo2aK-1khcjPMQwGAaQQxMaUWiGwpLc/s1600/20171115_143519.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyeWP1iP5q7qEiRQJxN9Hv1MDYsf1gvCxNwKvDAUwkjKMZ2Xvt98BvYHr36fEVvB3xrLgIeNMXTsU6d6TUBB7YlioUkqwio5IWzKxcrdsdUi_lpo2aK-1khcjPMQwGAaQQxMaUWiGwpLc/s200/20171115_143519.jpg" width="200" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOFckhQUqdIpOPu3tsC-YqgfMx_TO9vD_N7zCiQgqD934H_zw9OlaGglC-hX1y4rvNev7v-bK93A_8wB2vhG3YQ6whJ_0MvGdXeQsj-yhnOqi72STpVn2X1mzL8l3-nk_OfGm8UJm-Prc/s1600/20171115_143543.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOFckhQUqdIpOPu3tsC-YqgfMx_TO9vD_N7zCiQgqD934H_zw9OlaGglC-hX1y4rvNev7v-bK93A_8wB2vhG3YQ6whJ_0MvGdXeQsj-yhnOqi72STpVn2X1mzL8l3-nk_OfGm8UJm-Prc/s200/20171115_143543.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">Á esquerda e dereita diferentes vistas sobre un garguelo</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Na metade da lonxitude do tronco abríase unha boca rectangular e o resto utilizábase de tapa; cun berbiquí facíase un buraco para colocar a canela por onde sacar o viño e que adoitaba estar feita de sabugueiro a modo de tapón con outro oco no centro que logo tapaba unha billa preferentemente feita de tronco de toxo e que era a que servía para abrir e pechar a saída do viño.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQdow5KAt6lAad2mKA0yGD7mJz8ZCEFGCwZARx2kk2oaA6ravDL_QT3tg5wtiLE8WuKVzYsZzqiWUPPGgJX52l97uncdwlA_3hIRzqMDYtZ-9sX530B-a1OIGnYwuqRuOXhDYL0k0Nyo/s1600/20171115_143453.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQdow5KAt6lAad2mKA0yGD7mJz8ZCEFGCwZARx2kk2oaA6ravDL_QT3tg5wtiLE8WuKVzYsZzqiWUPPGgJX52l97uncdwlA_3hIRzqMDYtZ-9sX530B-a1OIGnYwuqRuOXhDYL0k0Nyo/s320/20171115_143453.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Boca dun caracocho</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEginn7Pmj5H4bY2Z9hN-T4-gYjNvHRS3fBeoiMMA1YhCZXMnRlVXvm1T-lbwVChMcywFo3TjYP6x0CGuxcYrNprI8vFpx3FFWtuOopIJ1_GM95nF_mqv9ki3XB_3ivHJgA9YkbsmHsQ1rM/s1600/20171115_143502.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEginn7Pmj5H4bY2Z9hN-T4-gYjNvHRS3fBeoiMMA1YhCZXMnRlVXvm1T-lbwVChMcywFo3TjYP6x0CGuxcYrNprI8vFpx3FFWtuOopIJ1_GM95nF_mqv9ki3XB_3ivHJgA9YkbsmHsQ1rM/s320/20171115_143502.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Boca con tapa</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin2ahdx7p3JM07tMqpZS_uQIGxLBO1pSn-t5G5NazcJudViTjqM3vKfyeMPYJt8FEVpddKKNlTMPTIpWdhzQxVfRUCBIK_Qjgg7i8KJTdVvxN_tTzqWLAh8Z3sInFgroVCgmlYKwrQPFw/s1600/20171115_143442.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin2ahdx7p3JM07tMqpZS_uQIGxLBO1pSn-t5G5NazcJudViTjqM3vKfyeMPYJt8FEVpddKKNlTMPTIpWdhzQxVfRUCBIK_Qjgg7i8KJTdVvxN_tTzqWLAh8Z3sInFgroVCgmlYKwrQPFw/s200/20171115_143442.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Canela</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ó caracocho xa rematado, póñenselle uns aros de ferro que axudan a evitar fendas no tronco e a amparar a estrutura, dous ou catro aros por tronco e o caracocho pasaba a ser un cubete que, segundo o tamaño servía para facer viño pero principalmente para gardalo logo da trasfega e ilo consumindo ao longo do ano.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tamén hai caracochos feitos para dar acubillo a un enxamio de abellas e sacar unha colleita de mel; neste caso o procedemento para baleirar o tronco é similiar ó destinado para o viño, só que para esta función déixanse os extremos do tronco abertos; no interior colócanse unhas varas en forma de cruz na parte central do tronco, axustándoas nun pequeno oco de asento, sobre elas vaise pousar o enxamio; o tronco ponse ergueito nun lugar ben orientado e cóbrese cunha lousa, deixando a entrada por unha fendidura na parte inferior.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Os caracochos deixaron de facerse a partir da segunda metade do s.XX e seguíronse usando ata os anos 70/80, momento no que se comezou a xeneralizar o uso de outro tipo de recipietes feitos de outros materiais, quedando arrinconados no olvido das vellas adegas ou sendo reutilizados para outros fins moi distintos. </div>
<div style="text-align: justify;">
Hoxe é difícil atopalos e coa súa desaparición tamén se foi unha tecnoloxía tradicional e un modo de vida e producción que tiña no seu entorno boa parte das cousas que necesitaba para desenvolverse.</div>
Ecomuseo de Arxerizhttp://www.blogger.com/profile/06616799217554216069noreply@blogger.com0